lazım deyil. Seni son hedde
çatdırmağı düĢünmürem ve sen meni istiqametlendirmeli olacaqsan.
Anladın?
Tam yox. Hedde? Ох.
– Sene toxunacam, АnasteyĢa, amma meni ne görecek, ne de
eĢideceksen. Esas odur ki, meni duyacaqsan.
QaĢqabağımı tökürem. Nece yeni ―eĢitmeyeceksen‖? Hansı menada?
Kristian çevrilir ve men kamodda qara donuq ĢüĢeden yeĢik
görürem. O, elini yeĢiye doğru uzadır ve yeĢik iki yere bölünür. Qapılar
aralanır, CD-pleyer ve düymeler olan panel görünür. Kristian ardıcıllıqla
düymeleri basır. Heç ne baĢ vermir, amma görünüĢe göre her Ģey
düĢünüldüyü kimi baĢ verir. Özümü çözüm içinde itirirem. Kristian yeniden
mene sarı çevrildikde onun dodaqlarında sirli tebessüm oynaĢır.
– Seni çarpayıya bağlamaq isteyirem, АnasteyĢa, amma evvelce
gözlerini bağlayacam, – o, aypodu çıxararaq deyir, – ve bundan baĢqa, sen
meni eĢitmeyeceksen... Yalnız musiqi.
YaxĢı. Musiqili interlyudiya... hergah men baĢqa Ģey gözleyirdim.
Amma heyretlenmeye deyermi? Gözlenilmezlik Kristian Qreyin Ģah
eseridir. Ġlahi, birce rep olmasın!
– Gedek. – O, meni dördsütunlu qedim-qaim çarpayıya sarı aparır.
Her bir sütuna qandallar bağlanıb: parlaq metal zencir ve al-qırmızı atlaz
fonunda deri bilerzikler.
Ġlahi, üreyim yerinden atılmağa hazırdır, içimde her Ģey eriyir,
bedenim istekden çilik-çilik olur. Hele heç vaxt bele Ģehvet istekli
olmamıĢam.
– Burda dayan.
Üzü çarpayıya sarı dayanıram. Kristian eyilir ve qulağıma pıçıldayır:
– QarĢıya bax. Tesevvür ele ki, burada qandallanmıĢ veziyyetde
uzanmısan, tam hakimiyyetim altındasan.
Ġlahi!
Bütün hisslerim son heddedek çılpaqlaĢıb. Onun qapıya sarı nece
geri çekildiyini, qamçı ve Ģallaq üçün altlığı çıxardığını duyuram. He-e,
göreceklerimiz varmıĢ ! O, ne düĢünüb?
Arxamda dayanmıĢ Kristianı hiss eleyirem. О, saçlarımdan yapıĢır,
at quyruğu Ģeklinde yığır.
– Quyruqların xoĢuma gelir, АnasteyĢa, amma çox telesirem, odur
ki, özün yığacaqsan, – yumĢaq terzde deyir.
606
www.vivo-book.com
Zaman-zaman onun

<< 1 ... 289 290 [291] 292 293 ... 313 >>