Amma men eve getmeliyem, burda geyinmeye paltarım yoxdur.
– Sene nese ala bilerik.
Mende o qeder çox pul yoxdur ki, onu pal-paltara xercleyim.
Kristian elini uzadır ve dodağımı serbest buraxmağım üçün çenemden tutub
dartır. Heç hiss etmirdim ki, dodağımı diĢleyirem.
– Ne olub?
– Bu gün axĢam evde olmalıyam.
– YaxĢı, bu gün axĢam, – deye o, hevessiz razılaĢır. – Ġndi naharını
ye.
Fikrim ve düĢüncelerim qarmaqarıĢıqdır. ĠĢtaham nedense itdi.
– Ye, АnasteyĢa.
– Daha istemirem, – deye pıçıldayıram.
– XahiĢ edirem, sonadek ye.
– Senin yemeye bu münasibetin neden qaynaqlanır? – soruĢuram.
Kristianın qaĢları toqquĢur.
– Axı men bunu demiĢem. Tabaqda qalan yemeyi tullamaqdan
xoĢum gelmir. Ye, – deye o emr edir. Onun gözleri hirsden tündleĢir.
ĠĢe bax da! Ona ne olub? Çengeli elime götürür ve yavaĢ-yavaĢ
yemeye baĢlayıram. Gelecekde boĢqabıma çox az yemek çekmeliyem, eger
o bele hirslenirse. Men omleti sona çatdırana qeder onun üzünün ifadesi
148
www.vivo-book.com
yumĢalır. Görürem ki, o, boĢqabı silib-süpürür. Kristian yemeyi bitirmeyimi
gözleyir, sonra boĢqabı menden alır.
– Sen yemek hazırladın, mense yığıĢdıraram.
– Çox demokratik qaydadır.
– He, – deye üzünü turĢudur. – Menimçün seciyyevi deyil. Men iĢi
bitirdikde çimerik.
– Nece isteyirsen.
He, budur… men duĢa girerdim. Mobil telefonum zeng çalır –
xeyallarımı yarıda qoyaraq. Bu Keytdir.
– Salam. – Eyvana çıxıram, Kristian Qreyden uzaq olmaqçün.
– Ana, niye mene dünen axĢam ismarıc göndermedin? – o hirslidir.
– BağıĢla, bele alındı.
– Sen sağsan?
– He, her Ģey qaydasındadır.
– Aranızda... olub? – o, maraqdan çatlayır. Onun sesinde sebirsiz
intizarı duyaraq gözlerimi qapadıram.
– Keyt, men uzun-uzadı danıĢa bilmerem.
– Olub… özüm bilirem.
O nece baĢa düĢüb? Yoxsa menden söz almaq isteyir? DanıĢa
bilmerem, çünki o lenete gelmiĢ müqavileni imzalamıĢam.
– Keyt, xahiĢ edirem.
– Bu nece olub? Sen sağsan?
– Axı men dedim, sağ-salamatam.
– O nevaziĢli idi?
– Keyt, xahiĢ edirem…

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 313 >>