E-e… sağ ol, Rey.
Bu insanı sevirem.
Ġdman zalında iyne atmağa yer yoxdur. Rey tamaĢaçı tribunasına
doğru gedir, orda qohumlar ve dostlar oturub, mense özüme yer axtarıram.
Eynimde qara mantiya ve dördkünc papaq var, onların müdafiesinde özümü
260
www.vivo-book.com
tanınmaz hiss edirem. Sehnede hele heç kim yoxdur, amma heç cür sakitleĢe
bilmirem. Üreyim quduz atıĢla döyünür, teneffüsüm qaydasında deyil.
Kristian hardasa buralardadır. Kim bilir, belke de indi Keyt onunla danıĢır,
sorğu-sual edir. Soyadı ―S‖ herfiyle baĢlayan diger telebeler arasındakı
yerimi tuturam. Ġkinci sırada oturmuĢam; bu, meni daha da görünmez edir.
Etrafıma boylanır ve tribunanın yuxarısında Reyi görürem. O, utancaq halda
gah el yelleyir, gah da mene cavab gönderir. Oturub gözleyirem.
Zal çox tez dolur, coĢqulu seslerin uğultusu daha da, bir daha
güclenir. QarĢımdakı sırada artıq boĢ yer qalmayıb. BaĢqa fakülteden olan
iki tanımadığım qız yanımdakı stullarda otururlar. Aydın Ģekilde görünür ki,
onlar refiqedirler ve yanımdan bir-birine boylanaraq söhbet edirler.
Düz saat on birde sehnenin arxasından üç prorektorun müĢayietile
rektor ortaya çıxır, onun ardınca ise yaĢlı müellimler – hamı qara ve çehrayı
rengli akademik libaslardadır. Yerimizden qalxırıq, pedaqoji heyeti
alqıĢlarla salamlayırıq. Bezi müellimler baĢlarıyla bizi salamlayır, yaxud el
yelleyirler, digerleri deyesen darıxırlar. Professor Kollinz – elmi rehberim
ve en sevimli müellimim hemiĢeki kimi tesir bağıĢlayır: sanki indice
yataqdan qalxıb. En sonda sehneye Keyt ve Kristian çıxır. Kristian sifariĢle
tikilmiĢ boz kostyum geyinib ve parlaq iĢıqda saçları mis çalarlı parıltı verir.
O, baĢqalarından çox seçilir. Ciddi ve özüne hakim görünüĢle o, öz yerinde
oturur, biryanlı penceyinin düymesini açır ve men onun qalstukunu sezirem.
Lenet Ģeytana… bu, hemin qalstukdur! Ġxtiyarsız olaraq bileklerimi ovuram.
Gözlerimi Kristiandan çeke bilmirem: onun gözelliyi hemiĢeki kimi meni
heyecanlandırır ve o, bu

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 313 >>