qalstuku yüzeyüz meqsedli boynuna bağlayıb.
Dodaqların nazik xetde nece birleĢdiyini duyuram. TamaĢaçılar oturur ve
alqıĢlar sönür.
– Sen bir buna bax! – yanımdakı qızlardan biri refiqesine müracietle
heyranlıqla köks ötürür.
– О ele seksualdır ki!..
Duruxuram. Çetin ki, o bunu professor Kollinz haqda desin.
– Bu, yeqin ki, Kristian Qreydir.
261
www.vivo-book.com
– О subaydır?
Artıq sebrim tükenir.
– Mence, yox, – donquldanıram.
– Оy! – her iki qız heyretle mene baxır.
– Mence, о geydir, – sözü gücle çöle çıxarıram.
– Heyif! – qızlardan biri ah çekir.
Rektor yerinden qalxıb merasimi açana qeder Kristianın zala nece
göz gezdirdiyine tamaĢa edirem. Oturduğum stulda özümü sıxıram ve
mümkün qeder göze görünmemek üçün özümü büzüĢdürürem. Menasız –
bir saniye sonra boz gözler menimle üzleĢir. Kristian temkinli halda mene
baxır, üzünde delinmez ifade var. naqolay Ģekilde yerimde qurcalanıram,
onun baxıĢlarından hipnoz edilmiĢem ve tedricen nece allandığımı hiss
edirem. Ġxtiyarsız olaraq seherki yuxunu xatırlayıram ve qarnımın ezeleleri
xoĢ ovqatla yığılır. Keskin Ģekilde nefesimi içeri çekirem. Kristianın
dodaqlarında yüngül tebessüm oynayır. Bir anlığa gözlerini qapadır, sonra
sifeti temkinli ifade alır. Rektora gözucu baxaraq Kristian qarĢısındakı
menzereni seyr edir, giriĢde, üstdeki universitetin emblemine baxır. Onun
baxıĢları daha mene sarı yönelmir. Rektor hey danıĢır, Kristiansa evvelki
kimi mene doğru boylanmır, gözünü düz ireli zilleyerek oturub.
O, niye mene teref baxmır? Belke fikrini deyiĢib? Özümü pis hiss
edirem. Yeqin, dünen axĢamkı qaçıĢım onun sebrinin son damlası olub. Men
qerar qebul edene qeder o, gözlemekden yorulub. Ah, yox, deyesen, her Ģeyi
korlamıĢam. Sonuncu e-maylını xatırlayıram. Ola bilsin ki, cavab
vermediyim üçün mene acıqlıdır.
Qefilden zal alqıĢlardan partlayır ve söz Ketrin Kavanaya verilir.
Rektor oturur, Keyt ise uzun saçlarını çiyinlerinin arxasına ataraq nitqinin
yazıldığı vereqleri qarĢısına

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 313 >>