АnasteyĢa, bu paltar sene çox yaraĢır, bu
paltarda belini oxĢaya, sığallaya bilirem, gözel derine toxuna bilirem.
Qefilden mene ele gelir ki, biz burda tek-tenhayıq... ikilikde ve
bedenim derhal canlanır, her bir damarım sanki neğme oxuyur, aramızdan
elektrik cereyanı keçir ve men qarĢısıalınmaz derecede ona meyllenirem.
– Axı sen bilirsen, balaca, her Ģey yaxĢı olacaq, – o pıçıldayır.
Gözlerimi qapadır ve sanki içeriden eridiyimi hiss edirem.
– Amma men bundan da çox isteyirem, – pıçıldayıram.
– Bundan da çox?
О, qayğılı görkemle yuxarıdan-aĢağı mene baxır, gözleri tündleĢir.
Men baĢımla tesdiqleyir ve udqunuram. Ġndi o bilir.
– Daha çox, – Kristian sakitce tekrarlayır.
О, sanki bu sözü damağa vurur, qısa, sade söz, amma içinde ne qeder
ved var! Kristian barmağını alt dodağımda gezdirir.
– Sen gül-çiçek, ehd-peyman isteyirsen.
Men yene de baĢımla tesdiqleyirem. Kristian gözlerini qıyaraq mene
baxır ve onun gözlerinde daxili mübarize eks olunur.
– АnasteyĢa, – ince terzde teleffüz edir o, – bu haqda heç ne
bilmirem.
– Men de.
О, azca gülümseyir.
– Sen, ümumiyyetle, heç ne bilmirsen.
272
www.vivo-book.com
– Bildiyin ise düz deyil.
– Düz deyil? Menden baĢqa hamı üçün.
Kristian baĢını yelleyir. О ele semimi görünür ki...
– Özün sına, – pıçıldayır.
Onun sözlerinde çağırıĢ ahengi var, o meni cırnadır, baĢını yana eyir
ve özünün füsunkar tebessümü ile gülümseyir.
Havam çatmır, sanki cennetdeki Hevvayam, Kristian ise ilan ve men
günaha batıram.
– YaxĢı, – pıçıldayıram.
– Ne?
Onun bütün diqqeti mende cemlenib. Udqunuram.
– YaxĢı, men sınayaram.
– Demeli, razısan? – Sesde inamsızlıq duyulur.
– He, yolverilmez hedlerin gözlenilmesi Ģertile. Men sınayaram. –
Sesim, demek olar ki, eĢidilmir.
Kristian gözlerini qapadır ve meni bağrına basır.
– Ġlahi!.. Аna, sen tapmaca adamsan. Meni her defe
heyretlendirirsen.
О, geri çekilir ve qefilden anlayıram ki, Rey artıq qayıdıb ve
çadırdakı hay-küy daha da güclenib. Sen deme, biz tek

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 313 >>