deyilmiĢik. Lenet
Ģeytana, men indice onun kenizi olmağa razılıq verdim. Kristian Reye
baxaraq gülümseyir, onun gözleri sevincden parlayır.
– Аna, belke nahar edek?
– YaxĢı.
Men gözlerimi döyerek Reye baxır ve özüme gelmeye çalıĢıram.
―Sen ne eledin?‖ – tehtelĢüurum qıĢqırır. Daxili ilahem geriye salto edir,
bunu ancaq Rusiya olimpiya komandasının gimnastı bacarardı.
– Kristian, bize qoĢularsan? – Rey soruĢur.
Kristian, iĢe baxa a! Ona yalvarıĢlı nezerle baxıram – teklifden
imtina etmeyini isteyirem. DüĢünmeliyem. Lenet Ģeytana, men neyledim?
– Sağ olun, mister Stil, iĢlerim var. GörüĢümüze Ģadam, ser.
273
www.vivo-book.com
– Ele men de, – Rey cavab verir. – Balacamın qayğısına qal.
– Elbette, mister Stil, mehz bunu etmeyi nezerde tuturam.
Оnlar bir-birinin elini sıxır. Azca üreyim bulanır. Kristianın menim
qayğıma nece qalmaq isteyinden Reyin anlayıĢı bele yoxdur. Kristian
elimden tutur, dodaqlarına yaxınlaĢdırır ve ince terzde barmaqlarımı öpür,
onun odlu gözleri düz gözlerimin içine baxır.
– Sonra, miss Stil, – vededici sesle pıçıldayır o.
Ġçimde her Ģey birce bu fikirden sıxılır ki … Bir deqiqe, ―sonra‖ ne
demekdi?
Rey bileyimden tutur ve çıxıĢa doğru aparır.
– Deyesen, edebli cavan oğlandır. Hem de maddi imkanlı. Sen özüne
daha pisini tapa bilerdin, Аna. Hergah pis oldu ki, onun haqqında Ketrinden
xeber tutdum, – o deyinir.
Özümü itirerek çiyinlerimi çekirem.
– YaxĢı sevmeyi ve qursasız qarmaqla balıq tutmağı bacaran oğlan
meni qane edir.
Ah, iĢe bax a, Rey Kristianı beyenir! Eger o bilseydi ki …
Rey, demek olar ki, qaranlıqda meni eve getirir.
– Anana zeng ele, – o deyir.
– Mütleq. Sağ ol ki, geldin, ata.
– Senin buraxılıĢ merasimini dünyasında buraxmazdım, Аna. Seninle
fexr edirem!
Ah, yox! Özümü hissiyyatlılığa qapada bilmerem. Kövrelirem ve
Reyi möhkem qucaqlayıram. O sarsılaraq meni özüne çekir ve men artıq
özümü saxlaya bilmirem. Gözlerim yaĢla dolur.
– Ey, Аna, ezizim, sene ne oldu? – Rey nevaziĢle pıçıldayır. –

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 313 >>