acıqlı halda
ovucumla onları silirem. Künce sıxılmaq, yumaq kimi yığılmaq ve
unudulmaq isteyirem. Men silkelenmiĢ inamımı müalice etmeliyem. Niye
bu qeder axmaq olmuĢam?
Ehtiyatla od tutub yanan yanbızlarımı ovmağa çalıĢıram. Ele ağrıdır
ki.. Hara gedim? Öz otağıma: menim olacaq, yaxud ne vaxtsa menim olmuĢ
otağa. Demeli, buna göre Kristian isteyirdi ki, evde menim de mekanım
olsun. Sanki bilirmiĢ ki, tekliye ehtiyacım olacaq.
Qetiyyetle ora yollanır, amma Kristianın ardımca gele bileceyini de
derk edirem. Otaq qaranlıqdır, Ģefeq hele indi-indi doğur. Naqolay halda
ağrılı yerlere toxunmamağa çalıĢıram; çarpayıya çıxır, xalata bürünür,
yumaq kimi yığılıram ve burda iradesizlik edib üzü balıĢa teref hönkürüb
ağlayıram.
Bunu niye ağlıma getirmemiĢdim? Niye özümle bu cür
davranmasına imkan verdim? Onun ardınca zülmete getmeye hazırlaĢırdım,
amma zülmet yeterinden artıq qaranlıq çıxdı. Bu heyat menlik deyil.
635
www.vivo-book.com
GecikmiĢ anlama! Kristianda da günah yoxdur, meni xeberdar
etmiĢdi ve bir defe yox. Eger o delidirse, günahkar menem? Ona ehtiyacı
olanı vere bilmerem. Ġndi baĢa düĢürem. Ve bir daha menimle bu cür
davranmasına imkan vermeyecem. Evveller meni vura bilerdi, amma bele
güclü deyil. Eminem bu gün o razı qaldı. BalıĢa hönkürürem. Getmeli
olacağam. Ona istediyini vermesem, menimle qalmayacaq. Hansı ağılla Elli
çalara aĢiq oldum?! Niye Xoseye, Pol Kleytona vurulmadım... kime oldu,
özüm kimisine?
О-oh, Kristuianın özünü itirdiyi andakı baxıĢı – men otaqdan
çıxarken! onunla sert davrandım, amansızlığından ele sarsılmıĢam ki…
Meni bağıĢlaya bilermi… men onu bağıĢlaya bileremmi? Fikirlerim dolaĢır.
TehtelĢüurum kederle baĢını bulayır, daxili ilahem göze görünmür. Anamın
yanında olmaq isteyirem. Hava limanındakı vida sözlerini xatırlayıram:
―Qelbinin sesine hay ver, ezizim, besdir içini yedin. Rahatlan ve hezz al.
Hele ele cavansan ki, güneĢim! QarĢıda o qeder göreceklerin var ki! Olacağa
çare yoxdur. Sen en yaxĢısına

<< 1 ... 305 306 [307] 308 309 ... 313 >>