gelib-keçdi!.. Gözüm açıldı, eyibleri gördüm, anladım ki, o,
sevmeye, sevgini qebul etmeye ve qarĢılığını vermeye qabil deyil. En pis
qorxularım doğruldu. Qeribe olsa da, azadlıq duyuram.
Ağrı ele güclüdür ki, onu etiraf elemekden imtina edirem. Bütün
duyğularım keyleĢib. Sanki kenardan iĢtirak elemediyim dramı seyr edirem.
DuĢun altında dayanır. yaxĢıca yuyunuram. Maye sabunu ovcuma sıxıram,
flakonu refe qoyur, süngerle üzümü, çiyinlerimi ovuram... yene ve bir daha
ve sade. Mexaniki hereketler sade, mexaniki fikirler doğurur.
640
www.vivo-book.com
DuĢdan çıxaraq tez qurulanıram; baĢımı yumamıĢam. Çantadan cins
Ģalvar ve futbol köyneyini çıxarıram. ġalvarın altında derim göyneyir, amma
Ģikayetçi deyilem: fiziki ağrı param-parça olmuĢ qelbimi mene unutdurur.
Çantanı bağlamaqdan ötrü eyilir ve Kristiana aldığım hediyyeni
görürem: ―Blanik L-23‖ planerinin modeli. Gözlerim yaĢla dolur. Yo-ox…
ah, o köhne xoĢ günler... o vaxt qelbimde hele ümid vardı. Qutunu
çantamdan çıxarır, baĢa düĢürem ki, hediyyeni teqdim elemeliyem. Qeyd
kitabçasından bir vereq qopararaq telesik yazıram:
―Bu, mene xoĢbext zamanları xatırladırdı. Çox sağ ol. Ana‖.
BaxıĢlarımı qaldırıram. Aynadan mene solğun kabus boylanır.
Saçlarımı ―quyruq‖da yığır, ağlamaqdan ĢiĢmiĢ yanaqlarıma fikir vermirem.
TehtelĢüurum destekleyici terzde baĢını terpedir, o, minnet götürmür. Öz
dünyanın barvermez küle dönmesini, ümid ve arzuların amansızcasına
tapdanmasını hezm etmek çetindir. Yox, indi bu barede düĢünmeyeceyem.
Derinden köks ötürerek çantamı qaldırır, hediyye ve qeydim yazılmıĢ vereqi
Kristianın balıĢında saxlayıb böyük qonaq otağına gedirem.
Kristian telefonla danıĢır. Eyninde qara cins Ģalvar ve futbol köyneyi
var, ayaqları yalındır.
– O ne dedi? – Kristian desteye qıĢqırır. Meni diksintiyle atılmağa
mecbur ederek. – O, heqiqeti danıĢa biler. Mene onun nömresi lazımdır,
onunla danıĢmalıyam… Uelç, bu, tam iflasdır. – Kristian gözlerini qaldırır
641
www.vivo-book.com
ve

<< 1 ... 308 309 [310] 311 312 313 >>