pencereye zillemiĢem ve tedricen elediyimin
mücerredliyini derk etmeye baĢlayıram. Lenet, onu terk eledim... sevdiyim
yegane kiĢini... aĢiqim olmuĢ yegane kiĢini. Hönkürürem ve bend dağılır.
Göz yaĢları yanaqlarımdan süzülür, çaĢqınlıqla onları ellerimle silmeye
baĢlayıram. Çantamda gün eyneyini axtarmağa çalıĢıram. ĠĢıqforda Teylor
çevrilmeden mene yaylıq uzadır. Temkinine göre ona minnetdaram.
645
www.vivo-book.com
– Çox sağ ol, – donquldanıram.
Bu kiçik Ģefqet dözümün son damlası olur. Füsunkar oturacağa
yayxanaraq özümü göz yaĢlarına teslim eleyirem.
Menzil yad ve narahat görünür. Burda çox az yaĢamıĢam, odur ki,
hele menim deyil. BirbaĢ yataq otağına gedir ve kederle üfürülmüĢ Ģarhelikopteri
görürem. Çarli Tanqo menden heç de yaxĢı görünmür. Onu
qezeble sürahiden qoparır ve bağrıma basıram. Ġlahi, men neyledim?
Çekmelerimi çıxarmadan çarpayıya serilir ve ağrıdan ulayıram. Ağrı
dözülmezdir: fiziki, ruhi, metafizik... o, her yerdedir, o, iliyime iĢleyir. Bu,
heqiqi müsibetdir ve men onu özüm öz baĢıma getirdim. Ġçimin derinliyinde
daxili ilahemin murdar bir fikri baĢ qaldırır: qayıĢla zerbeler bu hüdudsuz
bedbextlikle müqayisede heç nedir. Yumaq kimi yığılaraq Ģarı ve Teylorun
yaylığını ellerim arasında sineme sıxaraq öz derdime sarılıram

<< 1 ... 311 312 [313]