komizmini anlayır?
BaĢımla tesdiqleyirem. Nitq qabiliyyetim hele de qayıtmayıb.
Kristian Qrey çarpayımda oturub!
– Menimçün maraqlı idi, yataq otağın necedir, – o deyir.
Geri çekilmek üçün yollar axtarıĢındayam, amma faydasız: arxada
yalnız qapı ve pencere var. Otağımda rahatlıqdır, hergah çox sade döĢenib:
bağ hörme mebel ve anamın kend üslubunda el iĢlerine heves gösterdiyi
211
www.vivo-book.com
vaxtlarda tikdiyi solğun-mavi rengli ve krem rengli qurama yorğanı ve sırıq
örtüyü olan ikineferlik demir çarpayı.
– Bura ele sakitlikdir ki... – Kristian astaca deyir.
―Ancaq indi, sen burada olanda yox‖, – deye beynimden keçir.
Onurğa beynim, nehayet ki, öz varlığını xatırladır ve men köks
ötürürem.
– Nece…
Kristian gülümseyir.
– Men hele de otelde qalıram.
Bilirem.
– Belke bir Ģey içesen? – teklif edirem.
Nezaket her Ģeyden üstündür, baĢqa ne deye bilersen ki.
– Yox, sağ ol, АnasteyĢa.
О, yüngülce baĢını yana eyir, üzünde valehedici, bir qeder eyri
tebessüm var.
Mense içkiden imtina etmezdim.
– Demeli, meni tanımaq sene xoĢ idi?
Hee, nedir, inciyib? Barmaqlarıma baxıram. Ġndi bu iĢden nece
çıxım? Zarafat etdiyimi demeye, yeqin ki, deymez.
– FikirleĢirdim ki, sen elektron poçtla cavab vereceksen, – bir qeder
eĢidilecek terzde bedbext sesimle donquldanıram.
– Sen bilerekden alt dodağını diĢleyirsen? – Kristian qaĢqabaqlı
soruĢur.
Ona baxıram, gözlerimi döyerek ve ağzı açıla, sonra pıçıldayıram:
– Dodağımı diĢlediyimi bilmirdim.
Üreyim sanki quduzlaĢıb. Aramızdan ecazkar elektrik cereyanı keçir
ve etrafdakı feza elektrikleĢir. Kristian mene çox yaxın oturub, gözler tündboz
rengdedir, bilekler dizlerin üstünde, ayaqlar bir qeder aralı. Bir qeder
ireli gelir, astaca hörüklerimden birini açır, barmaqları ile telleri azad
ederek. Havam çatmır ve yerimden terpene bilmirem. Diger hörüye nece
212
www.vivo-book.com
elini uzatdığına valeh olmuĢ halda baxıram, rezin qaytanı çıxararaq o, uzun,
meharetli barmaqları ile saçlarımı

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 313 >>