biri, missis Robinson deyil, men lazımam. Bu
yaraĢıqlı kiĢi meni isteyir. Daxili ilahem ele iĢıqlı halda parlaq parlayır ki,
bütün Portlendi iĢıqlandıra biler.
Kristian öpüĢleri dayandırır, gözlerimi açır ve görürem ki, o mene
baxır.
– Mene etibar edirsen? – pıçıldayır.
Gözlermi geniĢ açaraq baĢımla tesdiqleyirem. Qelbim, az qalır,
yerinden atılsın, qanım coĢur.
Kristian Ģalvarının cibinden gümüĢü-boz qalstuku çıxarır… derimde
iz qoymuĢ hemin o qalstuku. Kristianın hereketleri celddir, o üstümde
oturur, bileklerimi ve qalstukun o biri ucunu çarpayının ağ, demir tirine
bağlayır. Men heç yere qaçmaram. El-qolum yatağa bağlanılıb ve hedsiz
ehtiraslanmıĢam.
Ktristian üstümden düĢür, çarpayı ile yanaĢı dayanır ve ehtirasdan
qaralmıĢ gözleriyle mene baxır. Zefer baxıĢında rahatlıq duyulur.
– Bax bele yaxĢıdır, – donquldanır ve onun dodaqlarında edebsiz
tebessüm oynayır.
О eyilir ve kross ayaqqabılarının bağlarını açmağa baĢlayır. О-o,
yox, bice bu olmasın! Yox! Axı men qaçıĢdan yenice dönmüĢem!
– Lazım deyil! – etiraz edirem, ayaqlarımla müqavimet göstererek.
Kristian dayanır.
– Müqavimet göstersen, ayaqlarını bağlayacam. Ses-küy de salma,
АnasteyĢa, yoxsa ağzını da bağlamalı olacam. Sakit. Ketrin, ola bilsin ki,
qapının arxasında qulaq asır.
214
www.vivo-book.com
―Ağzımı tıxayacaq! Keyt!‖ – beynimden keçir ve men susuram.
O, celd kross ayaqqabıları ve corablarımı, sonra da yavaĢca meĢq
Ģalvarını çıxarır. TelaĢla eynimde hansı tumanın olduğunu xatırlayıram. О,
azca meni havaya qaldırır ve altımdakı adyalı çıxararaq bedenimi yeniden
çarpayıya qoyur, amma artıq melefe üstüne.
– Hee, – Kristian xefifce alt dodağını yalayaraq deyir. – АnasteyĢa,
sen yene dodağını diĢleyirsen. Sense bilirsen bu mene nece tesir edir.
O xeberdaredici terzde öz Ģehadet barmağını ağzıma qoyur.
Ġlahi! Men kömeksiz halda, gücle özümü saxlayaraq onun otaqda
ahengdar Ģekilde nece geziĢdiyini izleyirem. Bu, meni son heddedek
ehtiraslandırır. Asta-asta, demek olar

<< 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 313 >>