dostcasına
ve heraretle salamlayırlar. Biz mehribanlıqla söhbet edirik: esasen
Barbadosdakı istirahet ve Keytle köçümüz haqqında.
– Keyt, meni Reye niye satdın? – soruĢuram; bizi heç kim eĢitmir.
– Özün ona esla demezdin ve men Kristiana ciddi münasibetler
qorxusunu adlamaqda kömek edirem.
Keyt xefifce gülümseyir. Üz-gözümü turĢuduram. Sefeh, ciddi
münasibetleri isteyen menem!
– Аna, Kristian seninçün deli-divanedir. QaĢqabağını tökme. Bax gör
gözleriyle seni nece yeyir.
BaĢımı çevirir ve görürem ki, Rey ve Kristian bize teref baxırlar.
– O, quzğun kimi seni izleyir.
– Ya Reyi, ya da Kristianı xilas etmek gerekdir, amma bilmirem
kimi. Biz hele bu söhbete döneceyik, Ketrin Kavana!
Ona acıqlı nezer yetirirem ve çıxıb gedirem.
– Аna, men seninçün elleĢdim! – deye o, ardımca çığırır.
– Salam. – Hem Reye, hem de Kristiana gülümseyirem.
Deyesen, onlar ümumi dil tapıblar. Kristian gülümseyir hansısa
zarafata, atamsa veziyyeti nezere alaraq heyretamiz derecede çox serbest
davranır. Maraqlıdır, balıqdan baĢqa onlar daha ne haqda danıĢıblar?
– Аna, burda tualet hardadır?
– Çadırın arxasından sola.
– Ġndi qayıdram. Eylenin, uĢaqlar.
Rey çıxıb gedir. Esebi halda Kristiana baxıram. Bir müddet susuruq
– fotoqraf Ģeklimizi çekenedek.
– Sağ ol, mister Qrey.
Fotoqraf iĢini görüb telesik gedir. Parlaq iĢıqdan gözlerimi qırpıram.
– Demeli, atamı da valeh etmisen?
– Atanı da?
Kristianın boz gözleri alıĢıb-yanır ve o, sual iĢaresi kimi qaĢlarını
qaldırır. Men odlanıram. О, yanağımı sığallayır.
271
www.vivo-book.com
– Senin ne düĢündüyünü nece de bilmek isterdim, АnasteyĢa! – o,
pert halda pıçıldayır, üzümü ovuclarına alaraq azca qaldırır ki, gözlerime
baxa bilsin.
Nefesim kesilir. Niye o, mene bu qeder tesir edir, hetta qelebeliyin
olduğu çadırda bele?
– Ġndi fikirleĢirem ki, qalstukun qeĢengdir, – nefesimi buraxıram.
Kristian razı halda ―hm‖ıldayır.
– Bu yaxınlardan etibaren o, sevimli qalstukuma çevrilib.
Allanıram.
– Çox gözel görünürsen,

<< 1 ... 98 99 [100] 101 102 ... 313 >>