Meni bura getirmekle sen böyük sehv eledin. Meni axtarırlar. Tapandan sonra yeniden qızıl qefesime aparacaqlar. Amma seni tapsalar öldüre bilerler. Men istemirem sene bir şey olsun. Axı men seni sevmişem. Sen mene heyatımdakı ilk öpüşü verdin. Men bu öpüşü uzun illerdi ki, gözleyirdim. Seni ilk baxışdan tanıdım.
- Men de seni ilk baxışdan tanıdım. Seni hemişe arzularımda, xeyalarımda canlandırırdım. Amma sen pis insan deyilsen. Pis insanlar pis olduqlarını demirler axı. Bes kim seni axtarır ki? Niye bu qeder qorxursan?
- Men kimsesiz bir qızam.En böyük arzum da mahnı oxumaq olub. Yetim qız idim, ne evim vardı, ne pulum.Günlerin bir günü qarşıma çox varlı bir adam çıxdı. O mene sonsuz sevgi ve xoşbext heyat ved etdi. Men de sadelöv uşaq kimi ona inandım. Mene ev aldı, sonra maşın, sonra qızıl. Günlerini işde gecelerini menimle keçirirdi. Söz vermişdi ki, tez bir zamanda evleneceyik. Men de axmaq kimi gözleyirdim. Bir gün xeber tutdum ki, ailesi var. Ondan uzaqlaşmaq istedim, qoymadı. Bakı kimi kiçik bir şeherde ondan gizlenmek mümkün deyildi. O meni inandırdı ki, ilk ailesi cavanlıq sehvi olub. Amma o uşaqlarını atasız qoya bilmezdi. Men de yene ona inanmışdım. Sonra melum oldu ki, men tek deyilem. Onun başqa meşuqeleri de var. Amma men heç ne demirdim. Belke öyreşmişdim, belke pul gözlerimi bağlamışdı, belke qorxu. Bir müddet sonra onun veziyyeti daha da yaxşılaşdı. İndi onun elinde hem pul , hem de hakimiyyet var. İndi o evvelkinden daha qeddar ve tehlükelidir. İndi o meni sevdiyine göre yox, hezz aldığına göre yox, sadece özününkü hesab etdiyine göre buraxmaq istemir. İndi onun meşuqelerinin sayı-hesabı yoxdu. Amma bilmirem bele eyyaş bir adamda bu qeyret hissi deyim ya ne deyim bu hiss hardan emele gelib. O artıq meni rahat buraxa biler. Amma buraxmır. Men onun oyuncağıyam. Uşaq kimi meni bir kenara atıb. Heç yadına da düşmürem. Amma kimse meni götürmek isteyen kimi qışqırır ki, el vurma menimdir. Deyirem de, men pis qızam. Bu da menim vaxtı ile yolumu

<< 1 [2] 3 >>