istemirdi. Men onun gözerinin içine baxıb dedim:
- Şahzade, meni düşünme. Mene heç ne olmayacaq. En uzağı bir illik basarlar dama. Amma çıxan kimi men Bakıya gelib seni tapacam. İnan mene, men seni tapacam.
O ağlayıb esgerlere teref qaçmağa başladı. Her şey düşündüyüm kimi oldu. Esgerler meni yere yıxıb ellerimi bağladılar. Qaçaqmalçılıqdan tutmuş narkotiklere qeder bütün şablon sualları verdiler. Sonra ise Ayseli axtaran adamlar geldi. Aysel qaçıb onların yanına getdi ve ağlamağa davam etdi. Onlar da inandılar. Aysel tehlükeden çıxdı. Eslinde men de tehlükeden uzaqlaşmışdım.Türme her halda divin adamlarının eline düşmekden daha yaxşı idi.
Türme ve “A” nın dostu
Heç deqiq bilmirdim hansı türmeye salmışdılar. Ora çatanda artıq gece düşmüşdü. Her halda demir türme menevi türmeden yaxşı idi. Özümü barmaqlıqlar arasında çox rahat hiss edirdim.
Türmede qeribe bir şey var. İçredi de heç kes özünü günahkar saymır. Herenin etdiyi cinayete göre bir behanesi var. Onlar haqsız olaraq saxlanıldıqlarına inanırlar, polislerden de zehleleri gedir.
Menimse polislerle işim yox idi. Gündeliyimi doldururdum. Buradakı boş vaxtımdan semereli istifade ede bilerdim. Türme dünyaya çox böyük şexsiyyetler verib. Ele Adolf Hitleri götürek. O en mehşur eserlerden biri olan “Mayn Kampf“ı türmede yazıb. Bundan sonra demek olar ki, bütün dünyanı deyişib. Belke men de burada ne ise keşf ede bildim. Yanımda bir oğlan da vardı. Üz-gözünden heç cinayetkara oxşamırdı. Bütün günü kitab oxuyur, arada qehqehe çekib gülür, arada ise deyirdi - “bilirdim ki , bele olacaq. He-he”.
Adı Azad idi. İlk günler o qeder de danışmasaq getdikce söhbetimiz çoxalırdı. O da bura birinci defe düşmüşdü. Onu da haqsız olaraq salmışdılar. Küçede üstüne düşen bir serxoşu döydüyüne göre bura düşmüşdü. O menim problemimi soruşanda men de öz hekayemi danışdım.
Azad soruşdu:
- Sen de bezmisen her şeyden?
Başımla tesdiqledim.O sakitce danışmağa başladı:
- Bilirsen , sistem özü lap evvelden sehv qurulub. Bax, yadına

<< 1 [2] 3 4 >>