sakitce Azaddan soruşdum:
- Budu A?
O dedi :
- Yox , bu Abbasdır. O en ilk qoşulanlardandır. Demek olar ki, bütün teşkilatçılıq işlerine o baxır. Ele bu qerargahı da o alıb. Onun çoxlu elaqeleri var. Bakıda demek olar ki, her 5 ci adamı tanıyır. Yaxşı oğlandır. Qoy gelsin seninle tanış eliyerem.
Azad bu sözleri deyen vaxtda artıq bir qız mikrofonun qarşısında durmuşdu. Onun üzünde qeribe sıxıntı vardı. Her halda bütün heyatını danışmağa gelmişdi. Bundan böyük çetinlik mence ola bilmezdi. Aynur mikrofonu götürende Abbas eli ile işare etdi ve kimse işığı sondürdü. Pencerelerin qarşısı qalın perde ile örtüldüyüne göre otağa zülmet çökdü. Men heç ne görmürdüm.Birce Abbasın sesini eşitdim:
-He, Aynur, indi rahat danışa bilersen.
Sonra Aynurun derin nefesi eşidildi:
- Menim anam xestelenmişdi. Atam ise evde tapılmırdı. Onun günü gecesi fahişelerin yanında keçirdi. Anamın qanında xestelik vardı, tez-tez halı pisleşirdi,qusurdu. Gözlerinin altındakı qırışlar her gün artırdı. Menim 7 yaşım olardı, mektebe gedirdim .Dersden sonra anama yemek bişirirdim.Onun yatağını deyişdirirdim.Heftede bir defe gelen hekimleri qarşılayırdım. Bakıda heç kesimiz yox idi. Atam da anamın xesteliyile maraqlanmırdı. Belke de anamın ölümünü en çox ele o arzulayırdı. Anam ölseydi rahatca avara heyatını davam etdirerdi. Herden içib qapının ağzında yuxuya gedirdi. Qonşulardan utandığımdan zeif canımla onu dartıb eve sürütleyirdim. O da ağzına gelen söyüşleri söyürdü. Çox heyf ki, en pis söyüşleri küçeden evvel atamdan eşitmişdim. Bir terefden atamın söyüşleri bir terefden de anamın qusmaq sesi. Atamı dehlize salan kimi yatağın yanındakı vedreni deyişmeye gedirdim. Dersde müellim meni danlayırdı, uşaqlar da gülürdü. Bir gün hekim atama dedi ki, filan filan dermanları almalısınız. Her gün onlardan içse bir aya sağalacaq. Eks halda siz onu itireceksiniz. Menlik burda daha iş qalmayıb. Eger dermanlardan sonra bir daha pristup olsa zeng edersiniz.
Hemin gün hekim getdi. Atam ise dermanları

<< 1 [2] 3 >>