qız. . .Gülya. . .Sene xeyanet edir. . .
Ersin qehqehe çekib gülmeye başladı:
-kim?... Gülya?! Ay Allah! Dogrusu bu yola el atacaq qeder alçalacagını tesevvür etmezdim!
Semra xanım zerble şekilleri masanın üstüne çırpdı:
-İnanmırsansa al bax o gözelçenin çıxardıgı hoqqalara!
Ersin teeccüble masaya biraz eyilib,şekilleri götürdü.Gözleri hedeqesinden çıxacaqmış kimi böyüdü.Elindeki fotolarda Gülya başqa bir oglanla qucaqlaşarken,öpüşerken çekilmişdi.Dili topuq vura-vura:
-Bu nedi? Bunları hardan tapmısan?
Anası oglunun yanına eyleşib sakit ve hüznlü sesle danışmaga başladı:
-Dogrusu o qızı araşdıranda bu xeberi elde etmişdim.Onu izledirdim. . .Ve bu acı sübutu elde etdim...
-Yox,bu ola bilmez!
-Oglum yaxşı özünü ele al.O qızı unut...Sene qız yoxdu? Maşallah,boyun-buxunun,evin,tehsilin,işin,maşının. . .O ise besit bir küçe itidir.Kim daha çox çörek verse onun qapısında hürecek. . .
Ersin qulaqlarına,gözlerine inana bilmirdi.
-Ana,bu ola bilmez. . .Bu oglan kimdir axı?
-Bu sualı vereceyini bilirdim.Bu oglanı da tapmışam.Eger onunla danışmaq istesen,bura çagıraram...
Ersin son bir ümidle:
-He,çagır.Qoy gelsin.
Semra xanım telefonunu götürüb otaqdan çıxanda oglu hele de elindeki fotoya baxa-baxa qalmışdı.
-Alo. . .Elvin. . .Gelmeli olacaqsan.Narahat olma,Ersine de sene dediklerimi deyersen. . .
"Puç olmuş arzular dirilse bele,
Qırılmış ürekler döyünse bele
Mehebbet hamıya verilse bele,
Men sene bir damla sevgi vermerem...
Qayıtma ezizim,qayıtma
sen çox gecikmisen. . ."
Otagında bu mahnının sedaları ile fikre getmişdi Röya..."Men seni eslinde bugün itirdim Kenan. . .Üreyimin en gizli,en derin yerinde seninle ola bilmeye ümid vardı,xeyallarım var idi...Bu körpenin betnimde böyüdüyünü bildikden sonra artıq xeyallarım da heyatım kimi darmadagın oldu"
Özünü toplayıb ayaga qalxdı.İndi en vacib mesele bu uşagın atasıyla danışmaq idi...Küçeye çıxdı,yaşadıqları binaya qonşu olan,o qirmızı qapılı eve geldi.Zengi basdı. . .Açan olmadıqda bir daha

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 78 >>