beleleri layiqdi...

Artıq axşam olmuşdu,Gülya yatağa serildi.Elini boynundakı boyunbağında gezdirib gülümseyerek bugün yaşadıqlarını xatırladı...Sevirdi...Ersini deli kimi sevirdi...

Aida gözlerini kitabdan ayırdı.Mikayılı süzdü.Mikayılın qulaqlarında Aidanın melahetli sesi eşidildi:
-Mence bugünlük yeter.Bir refiqeme nahar yemeyi üçün söz vermişem.
Mikayıl sebirsizlikle ertesi günü gözleyirdi.Saatları,deqiqeleri sayırdı.Seheri gözlemeye hövselesi çatmırdı.Evveller heç vaxt gözlerinin görmesini bele istememişdi.Amma indi Aidanı göre bilmek arzusu onun bütün varlığına hakim kesilmişdi.Xeyallarında onun üzünü canlandırmağa çalışırdı...
Mikayılın sebrsizlikle gözlediyi seher yetişmişdi artıq.Kafeye vaxtından tez gelmişdi.Guya o tez gelseydi,Aida da tez gelecekdi,daha çox kitab oxuyacaqdı,seher daha tez gelecekdi.
Aida ne gelmeye telesdi,ne de gecikdi.Tam vaxtında orda idi.Salamlaşıb Mikayılla üzbeüz eyleşdi.Mikayılın qara eyneyinde öz eksine baxdı.Elini uzadıb,kitabı masanın üzerinde sürüye-sürüye özüne teref çekdi.Kitabı vereqleyib,qaldığı yeri axtardı.
-Hee Mikayıl.Qaldıgımız yerden davam edek kitaba...
Ersini deli kimi sevirdi...
Ersin de sevirdi.İlk defe bele semimi ve bu qeder çox...Ersin "Aydınoğlu" soyadını daşıyırdı.Açıgı Gülyanın eslen haralı oldugunu öyrenende üreyi titredi.Axı qardaşı Elçin de orada öldürülmüşdü...Qardaşı öldürüldüyünde o Amerikada idi.Ersinin sevdiyi qız ere getmişdi.Anasını o qıza elçi getmek üçün razı salmaga çalışsa da olmamışdı.Qız kasıb idi deye anası onu ailesine layiq görmemişdi.Belece Ersinin ilk sevgisi başqasının arvadı olmuşdu.Ersin de Bakıdan uzaqlaşmışdı.Qardaşının ölümünden uzun müddet sonra öyrenmişdi,tez Bakıya gelmişdi.
Anası onu qarşılayıb,xeyli agladıqdan sonra olanları danışmışdı.Sen deme,Seide adlı bir axmaq qız,var-dövlet ovçusu qardaşının yaxasından el çekmirmiş.Onu yoldan çıxarmaga çalışırmış.İstediyi olmadıqda ise böyük qardaşını-Elçini öldürmüşdü...Gülya da hemin şeherden idi.Hem de kasıb

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 78 >>