çekerek oturur ve yastığı yanında
qoyur. QarĢısında dayanmıĢam. Qefilden elimi möhkem
dartır ve men onun dizleri üste yıxılıram. YavaĢca meni
terpetdi ve az sonra men çarpayıda uzanmıĢdım, sinem
yastığın üstündedir, üzümü yana tutmuĢam. O, küreyimdeki
saçları yığır ve yanaqlarımı sığallayır.
– Ellerini beline qoy.
Оy! Kristian boynundan qalstukunu çıxarır ve celd
onunla bileklerimi bağlayır. Ġndi bileklerim küreyimdedir.
– АnasteyĢa, sen, doğrudan da bunu isteyirsen?
Gözlerimi yumuram. TanıĢlığımızdan beri ilk defe men
bunu, heqiqeten, isteyirem. Çox isteyirem.
– He, – pıçıldayıram.
– Niye? – o, zeriflikle soruĢur, elleriyle yanlarımı
sığallayır.
www.vivo-book.com
320
Onun elini üzerimde hiss eden kimi inildemeye
baĢladım. Bilmirem niye. Bu ağır günün, her Ģeyin olduğu:
pul mübahisesi, Leyla, missiz Robinson, menim qovluğum,
―yol xeritesi‖, möhteĢem qebul, maskalar, alkoqol, gümüĢü
Ģarlar, herrac – günün sonunda... men bunu isteyirem.
– Men sebebi uydurmalıyam?
– Yox, balaca, lazım deyil, – deyir o. – Sadece, seni
anlamağa çalıĢıram.
Onun sol eli küreyimden yapıĢır, meni qımıldanmağa
imkan vermir, sağ bileyi ise yanbızlarım üzerinden havaya
qalxır ve onları möhkem vurur. Bu ağrı qarnımdakı ağrıyla
birleĢir.
Оh! Ġçimden uca sesle inilti çıxır. О, yeniden meni
vurur, yene eyni yerden. Yeni inilti.
– Ġki, – donquldanır o. – On iki olacaq.
Ġlahi! Ġndi cezanı öten defeki kimi hiss elemirem, – o
ele… Ģehvetli idi ki, ele… ehtiyac duyurdum ki. Uzun
barmaqlarıyla ombamı sığallayır, mense kömeksiz, elleri
bağlı ve döĢeye sıxılmıĢ halda uzanmıĢam, bütünlükle onun
www.vivo-book.com
321
itaetindeyem, hem de öz isteyimle. Kristian yene de meni
vurur, bir azca sağ terefe, bir daha, diger terefden, sonra el
saxlayır ve yavaĢ-yavaĢ tumanımı aĢağı endirir. NevaziĢle
ovcunu yanbızlarımda gezdirir ve yeniden cezalandırmanı
icra eleyir: her bir yandırıcı Ģille ehtirasımın keskinliyini
azaldır, ya da daha da alovlandırır, heç ne bilmirem.

<< 1 ... 130 131 [132] 133 134 ... 467 >>