susaraq
oturmuĢduq; heyecanım qayıtmıĢdı ve mene evvelki
qüvveyle ezab verirdi, men anlayırdım ki, ―Çarli
Tanqo‖dakı uçuĢ vaxtı mövcud olan sükut ―tufanın nezeri‖
idi. Kristian pencereye baxırdı; o, sakit ve düĢünceli, hetta
meyus idi; evvelki Ģen ehval-ruhiyyemiz yox olmuĢdu.
Deyilesi o qeder sözüm var idi ki. Amma sefer çox qısa idi.
– Xose, sadece, dostumdur, – mızıldandım.
www.vivo-book.com
39
Kristian çevrildi; onun baxıĢlarında qorxu var idi. Ağzı
– ah, o mende Ģirin xatireler oyadırdı. Onu bütün derimle,
bütün bedenimle, her yerimde xatırlayırdım. Kristian
qüsselenmiĢdi.
– Üzünde gözel gözlerinden baĢqa heç ne qalmayıb,
АnasteyĢa. XahiĢ edirem, söz ver ki, yemek yeyeceksen.
– He, Kristian, men yemek yeyecem, – robot kimi
avtomatik cavab verdim.
– Ciddi deyirem.
– Yox a?
Sesimdeki kinayeni yığıĢdıra bilirdim. Sözün düzü,
son günlerde meni cehennemden keçmeye mecbur elemiĢ bu
adamın sesine mat qalmıĢdım. Yox, burda nese düz
deyildi… Men özüm özümü cehennemden keçirmiĢdim.
Yox, her halda o… Tamam dolaĢdım ve baĢımı itirdim.
– Seninle savaĢmaq istemirem, АnasteyĢa. Ġsteyirem ki,
qayıdasan ve isteyirem ki, sağlam olasan.
– Axı heç ne deyiĢmeyib.
www.vivo-book.com
40
―Nahaq yere Elli Çalar adı qazanmamısan ki…‖ –
düĢündüm.
– Gel bu haqda geri qayıdarken danıĢaq. Artıq
çatmıĢıq.
Biz qalereyanın yanında dayandıq ve Kristian meni
susdurub maĢından çıxdı. Qapını açıb elini mene uzatdı.
– Niye bele edirsen? – Sesim istediyimden de berk
çıxdı.
– Ne edirem ki? – Kristian heç ne anlamırdı.
– Bele Ģeyler deyirsen, sonra da…
– АnasteyĢa, biz istediyin yere gelmiĢik. Gel
qalereyaya gedek. Sonra danıĢarıq. Men küçede tamaĢa
göstermek istemirem.
Etrafa göz gezdirdim. O haqlı idi. Yan-yörede o qeder
adam var idi ki. Dodaqlarımı kip sıxdım, o ise qezeble mene
baxırdı.
– YaxĢı, – köntöy Ģekilde mızıldandım.
Elimden tutaraq meni binaya doğru aparırdı.
www.vivo-book.com
41
Biz pakqauza – anbara dönderilmiĢ hisseye daxil
olduq:

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 467 >>