amma itaetkar terzde.
www.vivo-book.com
62
– Zehmet olmasa, iki qedeh ―Barossa Velli ġiraz‖.
– Ee… Biz Ģerabı yalnız ĢüĢeyle veririk.
– Onda bir ĢüĢe, – Kristian emr eledi.
– YaxĢı, ser.
Оfisiant itaetle uzaqlaĢdı ve men onu anlayırdım.
Kederle Elli Çalarıma baxırdım. Onu özünden çıxaran ne
idi? Yeqin ki, men. Hardasa qelbimin derinliyinde daxili
ilahem yuxudan oyanır, gerneĢir ve gülümseyirdi. О
yuxusunu almıĢdı.
– Sen çox edebsizsen.
О, laqeydlikle mene baxdı.
– Maraqlıdı, neye göre?
– YaxĢı, belke geleceyimizin müzakiresiyle bağlı doğru
ve semimi ton tapaq? – Men düz gözlerinin içine baxıb
gülümsedim.
Onun ağzı sert bir xetle birleĢmiĢdi, amma sonra demek
olar ki, isteyine eks olaraq, dodaqları terpendi ve anladım ki,
o, tebessümünü gizletmeye çalıĢır.
– BağıĢla.
www.vivo-book.com
63
– Üzrxahlıq qebul edildi. Ve men memnuniyyetle sene
xeber verirem ki, sonuncu Ģam yemeyimizden beri men
vegeterianlığa keçmemiĢem.
– Sonuncu defe haçan normal yemek yemisen ki?!
Odur ki, bu mücerred fakt eyani gerçeklikden uzaqdır.
– Yene de bu ―mücerred‖ sözü.
– He, mücerred, Ģekk-Ģübhesizdi, – dedi ve gözlerinde
yene de gülüĢ oynaĢırdı. О, saçlarını tumarlayıb yeniden
ciddileĢdi. – Аnа, sonuncu defe seninle ciddi Ģeyler haqında
söhbet eledikde meni atıb getdin. Men bir qeder
esebileĢirem. Artıq sene demiĢem ki, seni yanıma qaytarmaq
isteyirem, sense... mene cavab vermedin. – Onun gözlerinde
yalvarıĢ ve intizar görürdüm, semimiliyi ise meni terki-silah
edirdi. Lenet Ģeytana, ona ne demeliydim?
– Sensiz darıxırdım… dehĢetli derecede darıxırdım,
Kristian. Sonuncu günlerim… çox ağır idi. – Boğazımdakı
düyün hey böyüyürdü, acı ümidsizliyimi xatırlayırdım.
Son hefteler, tesviredilmez ağrıyla dolub-daĢaraq
heyatımın en ağır dönemi olmuĢdu. Buna benzer Ģeyler heç
www.vivo-book.com
64
vaxt baĢıma gelmeyib. Bele bir halla heç vaxt
qarĢılaĢmamıĢdım. Amma sağlam zeka üstünlüyü ele alırdı.
– Heç ne deyiĢmeyib. Men senin istediyin kimi

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 467 >>