Bilirem. Amma bilmirem niye.
О susdu, sonra köks ötürdü ve asta sesle dedi:
– Men qorxunc uĢaqlıq keçirmiĢem. Anamın
sutenyorlarından biri… – Onun sesi titreyirdi ve Kristian
susur, bedeni ise daĢlaĢırdı. О, hansısa tesevvür edilmez
dehĢeti xatırlayır ve ürpenirdi. – Heç neyi unutmamıĢam.
Üreyim sıxılır, Kristianın bedenindeki yanıq izleri
yadıma düĢürdü. Ah Kristian! Onun boynunu daha möhkem
qucaqladım.
www.vivo-book.com
81
– О seni incidirdi? Ananı deyirem, – sesim titreyirdi,
gözlerimse yaĢla dolmuĢdu.
– Yox, heç xatırlamıram. O mene heç fikir de vermirdi.
Öz ―dost‖undan heç qorumurdu, – o ―hm‖ eleyir. – Mence,
men onun qayğısına qalırdım, o ise menim deyildi. Nehayet,
dünyasını deyiĢende de bizi dörd gün sonra tapdılar… Bax
bunu xatırlayıram.
Özümü saxlamaq gücünde deyildim. Ġlahi! Ödüm
ağzıma gelirdi.
– XoĢ bir gün görmemisen, – pıçıldadım.
– Zülmetin bütün elli çalarını heyatımda görmüĢem, – o
donquldandı.
Dodaqlarımla boynuna qısıldım, heyfsilenirdim, balaca
ve çirkin bozgözlü oğlanı tesevvürüme getirirdim: düĢkün
ve tenha, yanında da anasının meyiti.
Kristian!.. Qoxusunu içime çekirdim. Ġlahi, bu iĢıqlı
dünyada en sevimli qoxu. Kristian meni daha möhkem
qucaqlayır, saçlarımı öpürdü. Onun ağuĢunda eriyirdim,
Teylor ise geceni yararaq maĢını quduz süretle sürürdü.
Oyananda biz artıq Sietldeydik.
www.vivo-book.com
82
– Ey, – Kristian nevaziĢle dedi.
– BağıĢla, – mırıldadım ve qeddimi düzeldib gözlerimi
döydüm. Hele de onun dizleri üste oturmuĢdum, onun
ağuĢundaydım.
– Аnа, men ebedi olaraq senin nece yatmağına tamaĢa
ede bilmerem.
– Yuxuda nese deyirdim?
– Yox. Biz artıq senin evine çatırıq.
Doğrudan? Bele tez?
– Size getmeyeceyik?
– Yox.
Çevrilib ona baxdım.
– Niye yox?
– Çünki sabah iĢe getmelisen.
– А-а-а… – Dodaqlarımı büzüĢdürdüm.
– Bes sen ne fikirleĢirdin?
– Belke... – Bir qeder xecalet çekirdim.
О, Ģen halda gülümsedi.
– АnasteyĢa, sene toxunmaq fikrim yoxdur, özün bunu
xahiĢ edene

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 467 >>