mene sarı baxır ve yeniden baxıĢlarını yola
yöneldir. BaĢa düĢürem ki, o hele de hirslidir.
– Yox, – acıqlı halda donquldanır.
Aaa, demeli bele... uĢaqcasına. Ellerimle çiyinlerimden
yapıĢıram ve dalğın halda pencereden baxıram. Belke xahiĢ
eleyim meni menzilimin yanında düĢürsün? Onda öz
―Eskala‖sında menimle danıĢmamıĢ olar, her ikimiz de
mütleq mübahiseden yan keçmiĢ olarıq. Amma bunu ağlıma
getirem kimi baĢa düĢürem ki, onu bu halda qoya bilmerem,
üstelik, dünenki hadiselerden sonra.
www.vivo-book.com
778
Bu arada onun evi qarĢısında dayanırıq ve Kristian
maĢından çıxır. O, menimçün qapını açır.
– Gedek, – emr eleyir, Teylorsa sükan arxasına keçir.
UzadılmıĢ elden yapıĢıram ve Kristianın ardınca geniĢ
vestibülle lifte sarı gedirem. Kristian elimi buraxır.
– Kristian, niye mene bele hirslenirsen? – lifti gözleye-
gözleye soruĢuram.
– Özün bilirsen niye, – donquldanır, lifte keçirik; öz
mertebesinin kodunu yığır. – Ġlahi, eger baĢına bir iĢ
gelseydi, o deqiqe ölerdim.
Sesinin ahengi buz soyuqluğu var. Qapılar bağlanır.
– Ümumiyyetle, bu alçağın karyerasını defn etmek
isteyirem ki, öz mövqeyinden istifade eleyerek bir daha heç
bir qızı bedbext elemesin. – О, baĢını yelleyir. – Ġsa Mesih,
Аnа! – Qefilden Kristian meni qucaqlayır, liftin küncüne
qısnayır.
Onun barmaqları saçlarıma dolaĢır, о, baĢımı geri
atmağa mecbur edib dodaqlarımı öpür, ehtirasla ve
acgözlükle. Bilmirem niye bu menimçün qefilliye çevrilir,
www.vivo-book.com
779
amma bu mehz beledir. Onun rahatlandığını duyuram,
ehtiraslı isteyini ve qezebinin qalıqlarını; dili ağzıma girir.
Kristian dayanır, yuxarıdan aĢağıya mene baxır, meni öz
ağırlığı ile sıxır, terpene bilmirem. Men ürpentiyle havanı
içime alıram, Kristiandan yapıĢıram, özüme müdafie
axtarıram, yalnız qerarlılıq göre bildiyim yaraĢıqlı simada
yumor zerresi qetiyyen yoxdur.
– Eger baĢına bir iĢ gelseydi… Eger o sene bir ziyan
vursaydı… – Kristian susur, mense onun titrediyini
duyuram. – ―Blekberi‖,

<< 1 ... 323 324 [325] 326 327 ... 467 >>