desteyine toxunuram. Adeten, Kristian
qapını bağlayır, amma indi teeccüblü de olsa, qapı açıqdır.
Qeribedir. Ġçeri daxil oluram, özümü gizlen-qaç oynayan ve
icazesiz yasaq yere girmiĢ uĢaq kimi hiss eleyirem. Otaq
qaranlıqdır. Desteyi Ģıqqıldadıram ve karnizin altındakı iĢıq
menbeleri otağı zerif, solğun iĢığa beleyir. Bunu
xatırlayıram. Otaq ana betnine oxĢayır.
TehtelĢüurumda xatireler canlanır: sonuncu defe burda
olduğum gün. QurĢaq… onu xatırladıqda üzümü
turĢuduram. Ġndi o, qapı yanındakı asılqanda diger eĢyalarla
birge günahsız Ģekilde asılı qalıb. Oğrun-oğrun elimi
qurĢağa, qamçıya ve s. toxundururam. Ay seni! Doktor
Flinnle mehz bu haqda söhbet elemeliyem. Evveller bu cür
heyat terzine alıĢmıĢ insan ayaq saxlaya bilerdimi?
Çarpayıya yaxınlaĢıb nazik atlas melefelerin üstüne oturdum
ve etrafa göz gezdirdim.
Yanımda kiçik bir masa var, üzerinde de deyenek
yığını. O qeder çoxdur ki!.. Yeni biri kifayet elemir?.. He,
bu haqda ne qeder az fikirleĢsem, bir o qeder yaxĢıdır. Hele
www.vivo-book.com
790
böyük masanı demirem. Onun üstünde ne edirmiĢ göresen?
BaxıĢlarım ―çesterfild‖e, yumĢaq divana yönelir ve durub
onun üstünde otururam. Bu, sadece, divandır, ele bir özelliyi
yoxdur – xüsusi qurğularsız divan, ne halqaları var (elleri
bağlamaq üçün), ne de özge bir elave Ģey. Etrafa boylanıb
antikvar komodu görürem. Maraq meni bürüyür. Göresen
içinde neyi saxlayır?
Yuxarı siyirmeni çekib qulaqlarımda damarımda
qanımın nece atdığını duyuram. Niye bu qeder narahatam?
DavranıĢımı edebsiz sayıram, sanki hansısa qadağanı
pozuram. Hergah, eslinde, mehz beledir. Amma eger
menimle evlenmek isteyirse, onda…
Lenet Ģeytana, bu nedir? Ecaib aletler yığını – bunların
ne olduğunu ve nece istifade olunduğunu bele ağlıma getire
bilmirem, – seliqeyle ĢüĢe yeĢiye yığılıb. Aletlerden birini
götürürem, görünüĢce gülleyebenzerdir ve desteyi var.
Hmm… bununla ne edirsen? Gümanlar içinde itibbatmıĢam.
Dörd müxtelif ölçülü!.. baxıĢlarımı

<< 1 ... 328 329 [330] 331 332 ... 467 >>