yoxlamısanmı? –
maraqlanıram.
Kristian donub qalır ve mene baxır.
– He, sınamıĢam.
– Öz qıĢqırığını boğmaq üçün?
О, gözlerini yumur ve mene ele gelir ki, Kristian
qıcıqlanıb.
– Yox, o bunun üçün deyil.
He?
www.vivo-book.com
801
– АnasteyĢa, esas mesele nezaretdir. Yeni özünü ne
derecede kömeksiz hiss edirsen, eger el-qolun bağlıdırsa ve
danıĢa bilmirsense? Mene ne qeder etibar ede bilersen, bile-
bile ki, tam Ģekilde menim itaetimdesen? Bunu senin
bedenine ve reaksiyalarına esasen görmeliyem, dilinden
eĢitmemeliyem. Bu seni menden asılı edir ve mene tam
nezaret imkanı verir.
Boğazımdakı qomu uduram.
– Ele danıĢırsan ki, ele bil birce bu eskikdir.
– Bu, malik olduğumdur, – mızıldanır ve ciddi, geniĢ
açılmıĢ gözleriyle mene baxır. Aramızdakı atmosfer deyiĢib;
indi sanki qarĢımda tövbe edir.
– Menim üzerimde hakimiyyete maliksen. Axı özün de
bilirsen, – pıçıldayıram.
– Doğrudan? Sen meni duymağa mecbur edirsen…
kömeksizliyimi.
– Yox! – Ay Kristian… – Niye?
– Çünki sen tanıĢlarım arasında yegane adamsan ki,
heqiqeten, xetrime deye bilersen, – o, elini uzadır ve
sürüĢmüĢ telimi qulağımın arxasına keçirir.
www.vivo-book.com
802
– Ah, Kristian… bu qarĢılıqlıdır. Eger meni
istemeseydin… – Diksinir ve baxıĢlarımı titreyen
barmaqlarıma yöneldirem. Ġkimizle de bağlı baĢqa bir gizli
nigarançılığım da var. Eger o bele olmasaydı… qelbi yaralı,
meni beyenerdimi? Bu haqda düĢünmemeye çalıĢıram.
– Bu dünyada her Ģeyden az istediyim Ģey xetrine
deymekdir. Seni sevirem. – Elimi uzadıram ve ince terzde
barmağımı onun gicgahları ve yanaqlarında gezdirirem. О,
toxunuĢlarıma cavab vermeye telesir, kiçik topu yere atır ve
belimi qucaqlayır. Özüne sarı çekir.
– Biz nümayiĢi bitirdik? – ince terzde soruĢur ve oğrunoğrun
elini arxama qoyur.
– Nedi ki? Neylemek isteyirsen?
Kristian eyilerek mene zerif öpüĢ bexĢ edir. Onun
ağuĢunda eriyirem.
– Аnа, bu gün az qala xataya düĢecekdin, – sesi ince ve
heyecanlıdır.
– Noolsun? – soruĢdum, onunla

<< 1 ... 333 334 [335] 336 337 ... 467 >>