böyüyür. Ah, Kristian, uydurma,
senin qelbin var ve o mene mexsusdur. Kristianı sevirem,
hetta ağır, mürekkeb xarakterine baxmayaraq. Onu hemiĢe
sevecem. Daim. Mene daha heç kim lazım deyil.
Xatırlayırdım, ―Starbaks‖da oturmağımız, ―he‖-―yox‖
mübahisemiz. Ġndi her Ģey ―eleyhine‖dir, hetta fotolar da, bu
gün seher tapdıqlarım, onlar mene xırda-xuruĢ kimi görünür,
diqqete layiq olmayan. Ġndi menimçün mühüm olan onun
özü ve onun qayıdıĢıdır. ―XahiĢ edirem, Ġlahi, onu mene
qaytar, xahiĢ edirem, onunla heç ne olmasın. Men kilseye
www.vivo-book.com
951
gedecem… men her Ģeyi edecem‖. Ah, eger o qayıtsa, men
vaxtımı heçe vermeyecem. Yeniden beynimde eyni ses:
―Саrре diem‖, fürseti elden buraxma, Аnа‖.
Men sobadakı oda baxıram, alov Ģöleleri fırlanaraq Ģöle
saçır… ve bu an Qreys yerinden atılır; her Ģey tedricen
herekete gelir.
– Kristian!
BaĢımı çevirir ve Qreysin zaldan keçerek qapıya doğru
nece qaçdığını görürem – orda teeccüblenmiĢ ve yorğun
Kristian dayanıb. Eyninde uzunqol köynek ve kostyumun
Ģalvarı var, elinde tünd-göy pencek, çekmeler ve corablarını
tutub. BaĢdan-ayağa kirin-pasın içindedir ve fövqelade
derecede gözeldir.
Lenet Ģeytana… Kristian. O sağdır. Dilim tutulur, ona
baxır ve derk etmeye çalıĢıram, bu, ilğımdır, yoxsa heqiqet.
Üzünde hedsiz heyret var. O, penceyi elinden yere salır
ve yerde qalanları da Qreys elinden alır. Kristian Qreysin
boynuna sarılır ve yanaqlarını öpüĢlere qerq edir.
– Ana?
Qadın özünü itirmiĢ halda ona baxır.
www.vivo-book.com
952
– FikirleĢirdim ki, seni bir daha göre bilmeyecem, –
Qreys pıçıldayır, ümumi qorxumuzu ifade ederek.
– Ana, men burdayam, – onun sesinde narazılıq
qığılcımları duyuram.
– Bu gün yüz defe ölüb-dirildim, – qadın gücle
eĢidilecek terzde pıçıldayır, bununla da menim fikirlerimi
tekrarlayır.
Özünü bundan artıq toxtada bilmeyen qadın hönkürüb
ağlayır. Kristian dehĢete gelerek ve ya ölüye dönerek üzünü
turĢutdu, – bilmirem buna ne ad verim, – amma bir an sonra
Qreysi

<< 1 ... 396 397 [398] 399 400 ... 467 >>