bilmez.
Аh, Rey, seni ele sevirem ki... boğazımdakı qomu udub
ağlamağa çalıĢıram.
– Çox sağ ol, ata. Desteyi Kristiana verirem. Onunla
yumĢaq danıĢ. Onu sevirem, – asta sesle deyirem.
www.vivo-book.com
1048
Mence, Rey gülümseyir, amma bunu isbatlamaq
çetindir. Rey haqqında ümumiyyetle deqiq nese demek
çetindir.
– Aydındı, Enni. Sense qocaya bir baĢ çek, Kristianı da
özünle götür.
Otağa dönürem, Kristian meni xeberdar elemediyi üçün
acıqlıyam ve desteyi ona verirem. QaĢqabaqlıgörünüĢümle
ona meyusluğumu anladıram. O, teeccüble desteyi götürür
ve kabinetine qayıdır.
Bir azdan yeniden qayıdır.
– Atanın xeyir-duasını aldım. Doğrudur, bu asan
olmadı, – iftixarla deyir.
Ele iftixarla deyir ki, gülürem, o da gülümseyir. Özünü
ele aparır ki, ya indice iri nese alıb, ya da holdinqi hansısa
Ģirketle birleĢib. Doğrudur, hansısa menada mehz beledir.
– Lenet Ģeytana, qadın, sen yaxĢı yemek hazırlayırsan,
– Kristian sonuncu tikeni yeyirve ağ Ģerabla dolu qedehi
doldurur.
www.vivo-book.com
1049
Onu terifinden çiçek açıram. Bu derhal ağlıma gelir ki,
yalnız bazar günleri onunçün yemek hazırlaya bilerem.
Qüsselenirem. Yemek biĢirmeyi xoĢlayıram. Yeqin ki, ad
gününe piroq biĢirecem. Saata baxıram. Hele vaxt var.
– Аnа? – düĢüncelerimi yarıda qoyur. – Niye tapĢırdın
ki, Ģeklini çekmeyim?
Sual meni yerimde yaxalayır, hem de o, çox nevaziĢli
seslenir.
Bax ha… FotoĢekiller. Kristianın boĢqabına baxıb
kirpiklerimi döyürem. Ne deye bilerem ki? Özüme verdiyim
sözü ki, heç vaxt ―Penthaus gözelçeleri‖ini aĢkarlamağımı
yadına salmayacam.
– Аnа, – bağırır. – Nolub?
Gözlenilmezden yerimde atılıram ve ixtiyarsız ona
baxıram. Haçanla fikirleĢirdim ki, ondan qorxmuram?
– Fotolarını tapmıĢam, – pıçıldayıram.
Gözlerinde dehĢet oxuyuram.
– Seyfe girmisen? – inamsız halda soruĢur.
– Seyf? Yox. Seyfin olmasından heç xeberim yoxdu.
www.vivo-book.com
1050
О, üzünü turĢudur.
– Onda heç ne anlamıram.
– Senin Ģkafında. Qutuda. Qalstuku axtarırdım, qutu

<< 1 ... 437 438 [439] 440 441 ... 467 >>