Ģeyler göstermek isteyirem, –
deyerek qapını açdı.
Fluoressent lampaların keskin iĢığı iri ölçülü motorlu
kateri iĢıqlandırır. О, qara sularda yavaĢca silkelenir. Onun
yanında daha bir avarlı qayıq var.
– Gedek.
Kristian elimden tutaraq taxta pillelerle yuxarı aparır.
Qapını açıb meni ireli buraxaraq kenara çekilir.
www.vivo-book.com
1110
Heyretden ağzım açıla qalır. Çardağı tanımaq mümkün
deyil. Bura çiçekle doludur… her yerde ancaq çiçek var.
Kimse sehrli buduar yaradıb, çiçeklenen çemenliyin ince
iĢıq saçan Milad iĢıqları ve miniatür fenerlerle birleĢmesi.
BaĢımı Kristiana sarı çevirirem. Müemmalı ifadeyle
mene baxır.
– Axı sen idin eĢqden, gül-çiçekden dem vuran, –
çiyinlerini çekerek mızıldanır.
Gözlerime inanmıram.
– Qelbim sinemdedi… – Bu an o, elini otağa sarı
tuĢlayıb yelleyir.
– …gül-çiçekse burda, – onun yerine sözünü
tamamlayıram. – Kristian, bu, çox gözeldi.
Daha ne deyeceyimi bilmirem. Üreyim delicesine
döyünür, gözlerim yaĢla dolub.
О meni çekib otağın içine salır ve özüme gelmeye
macal tapmamıĢ bir dizi üste çökür. Aman Tanrım, heç
gözlemezdim!..
www.vivo-book.com
1111
Penceyinin içeri cibinden üzüyü çıxarır ve altdan
yuxarı mene baxır. Ġndi gözleri parlaq boz rengde idi,
baĢdan-ayağa xoĢ duyğular saçırdı.
– АnasteyĢa Stil. Ömrümün sonunadek seni seveceyimi
ve qoruyacağımı söz verirem. Menim ol. HemiĢelik.
Ömrümü bölüĢdür. Mene ere gel.
Gözümden yaĢ axa-axa ona baxırdım. Menim kiĢim,
bütün çalarlarıyla. Onu çox möhkem sevirdim. Hissler
burulğanına düĢmüĢdüm ve men birce qısa kelme dedim:
– He.
О rahatlanaraq gülümseyir ve üzüyü yavaĢ-yavaĢ
barmağıma taxır. Gözeldir, oval brilyant, platin üzük. Оhо,
nece de böyükdü… böyük, amma sade ve öz sadeliyinde
füsunkar.
– Ah, Kristian!
Hönkürürem, qefil sevincden özümü itirerek ve onun
yanında diz çökürem. Barmaqlarımı saçlarına keçirib onu
ürekle öpürem. Bu gözel kiĢini öpürem, onu nece seviremse,
o da meni ele sevir çünki. О meni qucaqlayır,

<< 1 ... 463 464 [465] 466 467 >>