bir yataqda olmaq isteyirdim,
amma o siviĢib elimden çıxırdı. Belke men de özümü bele
aparaydım? Daxili ilahem sürekle meni destekleyirdi. Kassa
qarĢısında durduğum müddetde daxili ilahemle bir planımız
yarandı. Hmm…
Biz aldıqlarımızla geri dönürdük. Kristian paketleri
daĢıyırdı. Nece de qeyri-adi idi ve o özüne – böyük müdire
qetiyyen oxĢamırdı.
– Sen tamamile... evdar görünürsen.
– Bu vaxtacan heç kim meni bunda ittiham etmeyib, –
quru terzde cavab verdi ve çantaları ―metbex adacığı‖na
qoydu.
Men erzaqları paketlerden çıxartdım. О, Ģerab ĢüĢesini
çıxartdı ve tıxacaçanı tapmaqçün yan-yöreye nezer saldı.
– Men burda tezeyem ve çox Ģeyi bilmirem. Ola bilsin
ki, tıxacaçan bax ordakı yeĢikdedi.
www.vivo-book.com
132
Sanki her Ģey qaydasında idi. Ġki adam tanıĢ olmuĢdu
ve indi de Ģam yemeyi hazırlayırdılar. Bununla bele, her Ģey
qeribe bir axar düĢmüĢdü. Onun varlığında daim hiss
elediyim qorxu buxarlanmıĢdı. Biz artıq bir yerde çox Ģeyle
meĢğul olmuĢduq, hetta xatırlamaq bele utandırıcı idi.
Bununla bele, men bu kiĢini çox az tanıyırdım.
– Ne fikirleĢirsen? – Kristian penceyini soyunaraq
divana qoydu.
– Seni nece de az tanımağım haqda.
Onun gözlerinden mehribanlıq oxunurdu.
– Sen meni hamıdan çox tanıyırsan.
– Ġnanmıram ki, bu heqiqeten beledir, – qefilden, yersiz
halda missis Robinsonu xatırladım.
– Beledir, mehz bele, АnasteyĢa. Men çox, çox
qapalıyam.
О, ağ Ģerab qedehini mene uzatdı.
– Bizim sağlığımıza…
– Bizim sağlığımıza… – eks-seda kimi tekrarladım ve
bir qurtum içdim. O, ĢüĢeni soyuducuya qoydu.
– Kömek eleyim?
www.vivo-book.com
133
– Yox, ehtiyac yoxdu, sen otur.
– Memnuniyyetle kömek ederem, – semimi Ģekilde
bildirdi.
– Onda terevezi doğra.
– Men yemek biĢire bilmirem, – etiraf eledi,
ehtiyatlanmadan ona verdiyim bıçağı nezerden keçirtdi.
– Buna ehtiyacın da yoxdur.
Qabağına taxta ve bir cüt qırmızı, Ģirin biber qoydum.
О, qayğılı halda tereveze baxırdı.
– Heç vaxt terevez doğramamısan?
– Heç

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 467 >>