bütövlükle onun…
– He, balaca, bir az da, – qıcırdılmıĢ diĢleri arasından
bağırır ve bundan sonra sehrbazın Ģeyirdi kimi partlayıram
ve her ikimiz ecazkar aqoniyaya belenirik.
Onun qolları arasındayam, yapıĢqan melefe üstünde
uzanmıĢam. Kristian sinesini ve qarnını küreyime dayayıb
ve burnu saçlarımın arasına batıb.
– Sene olan mehebbetim meni qorxudur, –
pıçıldayıram.
www.vivo-book.com
166
– Ele men de, – sakitce deyir o.
– Birden meni atsan? – Bu haqda fikirleĢmek bele
ürküdücüdür.
– Heç yere iten deyilem, АnasteyĢa. Mence, senden heç
vaxt doysa bilmeyecem.
Çevrilib ona baxıram. Kristianın siması ciddi ve
semimidir. Ġnce terzde onu öpürem. О gülümseyir ve bir
ovuc telimi qulağımın arxasına keçirir.
– DalaĢmamıza, ayrılmağımıza qeder hele heç vaxt
bele pis olmamıĢdım, АnasteyĢa. Men ne desen ederem,
dağları yerinden oynadaram, birce o defeki kimi yeniden
ezab çekmeyim.
Onun sözlerinde qüsse ve hetta heyret var.
Yeniden Kristianı öpürem. NeĢeli ehvalımızı yerine
qaytarmaq isteyirem. Menim yerime bunu Kristian edir.
– Sabah menimle atamın yanına, tenteneli yay
qebuluna gedersen? Bu, illik xeyriyye aksiyasıdır. Men artıq
söz vermiĢem ki, gelecem.
Gülümseyirem, azca gözlenilmez utancaqlıq duyuram.
www.vivo-book.com
167
– Elbette, gederem. – ―Ah, lenet Ģeytana! Geymeye heç
bir merasim paltarım yoxdur‖.
– Sene nooldu?
– Heç, ele-bele.
– De görek, – inad edir.
– Ora geymeye bir Ģeyim yoxdur.
Kristian azca qaĢ-qabağını tökür.
– Xetrine deymesin ve hirslenme, amma seninçün
aldıqlarım Ģeyler evimde qalmaqdadır. Eminem, orda
seninçün bir cüt paltar tapılar.
Narazı halda dodaqlarımı ĢiĢirirem.
– Ola bilmez?
Amma bu gün mübahise elemek istemirem. YaxĢı olar
ki, duĢ qebul eleyim.
Mene oxĢar qız SĠP-in qarĢısında durub. Mat
qalmalıdır. Ele bil bir almanı yarı bölübler. Sanki bu
menem, solğun ve pinti, ölçüme uyğun olmayan paltarda,
dayanıb baxıram ona, baĢqasına, sapsağlam ve heyatdan razı
qıza.
www.vivo-book.com
168
– Sende

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 467 >>