hele heç… bes sen? – pıçıldayıram.
О, qüsseli simayla mene baxır, qollarımla ondan
yapıĢıram, möhkem qucaqlayıram ve burnumu Kristianın
sinesine direyirem. Deyesen, o, etiraz elemir.
– Gedek geriye, – mızıldanır, eyilir ve meni öpür.
www.vivo-book.com
210
Vessalam. Bütün qezebim keçib getdi, amma
unudulmadı. Kristian üçün tehlüke tehdidi olduğu üçün
esebim soyudu. Bu haqda düĢünmek bele menimçün
dözülmezdir.
En bedbin ehval-ruhiyyede eĢyalarımı kiçik
çamadanımı yığıram, arxa çantaya noutbukumu,
―blekberi‖ni, aypad ve ―çarli Tanqo‖ Ģarını qoyuram.
– ―Çarli Tanqo‖nu da özünle götürürsen? – Kristian
teeccüblenir.
BaĢımın hereketiyle tesdiqleyirem ve o, merhemetle
gülümseyir.
– ÇerĢenbe axĢamı Ġtan qayıdacaq, – mızıldanıram.
– Ġtan?
– Keytin qardaĢı. Sietlde özüne ev tapana qeder burda
yaĢayacaq.
Kristian laqeyd halda mene baxır, amma onun
gözlerinde buz parçalarının peyda olmasını sezirem.
www.vivo-book.com
211
– Çox yaxĢı ki, menim evime köçürsen. Onun yeri dar
olmayacaq, – sakitce deyir o.
– Bilmirem onun açarı var, ya yox. ÇerĢenbe axĢamı
bura gelmeli olacam.
Kristian cavab vermir.
– EĢyaların hamısını topladım.
O, çamadandan yapıĢır, küçeye çıxırıq ve evin
arxasındakı dayanacağa yönelirik. ―Audi‖m ordadır.
Ġxtiyarsız çiynimin üstünden geriye baxıram ve baĢa
düĢmürem ki, bu, paranoyadır, ya da heqiqeten, kimse bizi
izleyir. Kristian serniĢin oturacağı olan hissenin qapısını
menimçün açır ve intizarla gözleyir.
– Oturursan?
– DüĢünürdüm ki, sükan arxasında oturacam.
– Yox, maĢını men sürecem.
– Meger men pis sürürem? Birce deme ki, sürücülük
üzre neçe bal aldığımı bilirsen. Seni casusluq meyllerin
meni artıq teeccüblendirmir, – belke de o, yazılı imtahanı
gücle adlaya bildiyimi baĢa düĢüb.
– Otur maĢına, AnasteyĢa, – Kristian acıqlanır.
www.vivo-book.com
212
– YaxĢı.
Telesik ―Audi‖ye atılıram. Sözün düzü, ürpenirem. Ola
bilsin, o da özünde deyil. Deli bir varlıq izimize düĢüb –
solğun simalı qarasaç, ala göz, mene

<< 1 ... 82 83 [84] 85 86 ... 467 >>