girmir.
– Bir neçe yere zeng etmeliyem. Özünü evindeki kimi
his ele.
– YaxĢı.
Kristian öz kabinetinin qapısı arxasında gözden itir,
meni tek qoyur. GeniĢ resm qalereyasının ortasında
dayanmıĢam, – o, buranı menzil adlandırır, – ve düĢünürem
ki, baĢımı neyle qatım.
Paltar! Arxa çantasından yapıĢaraq pillekenle yuxarı,
öz yataq otağıma qalxıram, böyük Ģkaf-kupeye göz
www.vivo-book.com
218
gezdirirem. Burda hele de çoxlu geyim var: hamısı teze ve
qiymet yarlığıyla. Üç uzun ziyafet donu, üç kokteyl donu ve
üçü de gündelik geyimçün. Onların hamısı yeqin ki, qepikquruĢa
alınmayıb.
Ziyafet donlarından birinin yarlığına baxıram: 2998
dollar. Paho! Ayaqlarım titreyir ve men döĢemeye çökürem.
Yox, özümü tanımıram. Ellerimle baĢımı tutaraq son
bir neçe saatı derk elemeye çalıĢıram. Ele yorulmuĢam ki!
Niye, axı niye bu deliye rast gelmiĢem: Tanrı kimi gözel,
Ġblis kimi seksual, Krez kimi zengin, üstelik deli?
Çantadan ―blekberi‖ni çıxarır ve anama zeng eleyirem.
– Аnа, eziz qızım! Çoxdandı zeng elemirsen. Necesen,
ezizim?
– Оy, baĢa düĢürsen…
– Noolub? Kristianla hele de barıĢmamısan?
– Ana, her Ģey ele qelizdi ki. Mence, о delidi. Problem
bax bundadı.
– DanıĢ görek. KiĢiler… onları bezen anlamaq olmur.
Ele Bob da deyir ki, göresen Corciyaya köçmekle sehv
elememiĢik ki.
www.vivo-book.com
219
– Ne?
– He, o, Veqasa qayıtmağımız üçün meni dile tutur.
He, hamı derd içindedi. Men tek deyildim.
Kristian astanada göründü.
– Demeli burdasan! Ele bildim ki, qaçıb getmisen, –
üzünden açıq-aĢkar rahatlıq yağır.
Ovcumu çevirib iĢare eleyirem ki, telefonla danıĢıram.
– BağıĢla, ana, men getmeliyem. Sonra sene zeng
eleyerem.
– YaxĢı, ezizim, ehtiyatlı ol. Öpürem!
– Men de, ana.
Smartfonu söndürürem ve Kristiana baxıram. О,
qaĢlarını çatır ve qeribe bir naqolaylıqla davranır.
– Niye burda gizlenibsen? – soruĢur.
– Gizlenmirem. Çox peĢmanam.
– PeĢmansan? Niye?
– Bütün bunlara göre, Kristian, – elimi paltarlara sarı
yelleyirem.
– Ġçeri keçe

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 467 >>