tutaraq
qulağımın arxasına keçirir.
– Mene göre ise, ancaq sen lazımsan. Budur götür, –
mene dodaq pomadası tübikini uzadır.
Qüsseyle pomadaya göz gezdirirem. Tünd qırmızı
rengdedir, esla beyenmediyim reng.
– Ġsteyirsen ki, dodaqlarımı parlaq rengleyim?
О gülür.
– Yox, АnasteyĢa, istemirem. Emin deyilem ki, bu
reng sene düĢe biler, – quru terzde elave edir.
О, bardaĢ qurub oturur ve köyneyi baĢı üzerinden
çıxarır. Aman Tanrım…
– Senin yol xeritesi ideyan xoĢuma gelir, – deyir.
Kirpiklerimi döyürem, heç ne anlamadığımdan. Hansı
yol xeritesi?
www.vivo-book.com
247
– Yasaq eraziler, – o, izah edir.
– Оy, zarafat edirdim!
– Mense yox.
– Ġsteyirsen ki, bedeninde yasaq erazileri qeyd edim?
Pomadayla?
– О, yuyulub silinir. Vaxtı çatanda.
Bu o demekdir ki, maneesiz ona toxuna bileceyem.
Heyretden, hetta gülümseyirem.
– Belke daha dayanıqlı bir Ģey seçek, meselen, marker?
– Tatu ede bilerem, – gözlerinde yumor iĢıldayır.
Kristian Qrey tatuajla? Onun gözel bedenini korlamaq,
üstelik, artıq çapıqlar ola-ola? Yoox!
– Birce döyme olmasın! – DehĢetimi gizletmekçün
gülürem.
– Onda pomada, – o gülümseyir.
―Mak‖ı örtüb kenara qoydum. Mence, bu eylenceli
olacaq.
– Bura gel, – elini mene sarı uzadır. – Üstümde otur.
O beliüste uzanıb, amma ayaqları dizecen qatlanıb.
– Belini dizlerime söyke.
www.vivo-book.com
248
Çekeleklerimi kenara atır ve Kristianın üstünde
otururam. О, geniĢ açılmıĢ ve ürkek gözleriyle mene baxır.
Kristian üçün de maraqlıdır.
– Mence, teklifime ezmkarlıqla yanaĢdın, – kinaye edir.
– Yeni informasiyaya hemiĢe müsbet yanaĢıram, mister
Qrey, hem de sakitleĢin, çünki men bundan sonra sabit
hedlerin hardan keçeceyini deqiq bilecem.
Kristian baĢını yelleyir, sanki özü de hele inanmır ki,
indi mene öz bedenini cızma-qaralamağa imkan verecek.
– Pomadanı aç, – mene buyurur.
Оh, indi neĢeli Kristianın yerine qarĢımda müdirimi
görürem. Amma vecime de deyil.
– Elini mene ver.
BoĢ elimi ona uzadıram.
– Yox, pomadalı eli, –

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 467 >>