bildirirdi. Teessüf ki, öz yolunun davamçılarını yetişdirmek niyyeti ona nesib olmadı!
Ele belece, çörek haqqı: ütülü, şax cümlelerle!
Ekrandan evlere, evlerden dillere yayılan bu xeberler, seher mektebe geden uşaqların, bazarlıqdan qayıdan arvadların bal tamlı qeybet mövzusu olurdu: başına ip salıb, sürü ki, sürüyesen!
7 oktyabr, 2010-cu il
Qocanın Leyla ile görüşdüyünü öz dilinden eşitmişdim. Danışırdı: axşamdan xeyli keçmiş gözlerime dolan acı yuxu bebeklerimi yandırırdı. Qapının ceftesini keçirib qaravul otağının yuxarı başındakı taxta çarpayıda tezece gözümün acısını almaq isteyirdim, kimse qapını zerble çırpmağa başladı. İsmayıl kişi ilan görmüş kimi diksinib ehmal addımlarla qapıya yaxınlaşıb. Qapı cırıltısının ardıyca Leylanın hıçqırığı eşidilende, qorxuya düşüb. Gecenin bu gec vaxtı böyüklü-kiçikli hamının tanıdığı, pis-yaxşı haqqında danışdığı, bezilerinin xoşbextliyine qibte elediyi adamın bu kasıb qaravul daxmasında ne işi ola bilerdi?! Divarlarını his tutan daxmaya dolan bahalı etir qoxusu kişinin burnunu qıcıqlandırmışdı. Nedense, Leyla qocanın yaddaşında birinci gün gördüyü uzunetekli, sinesi açıq donda qalmışdı. İndi devet gözlemeden, salamsız-kalamsız daxmanın yuxarı başına keçen qızın eynindeki dizden yuxarı yubka, beli açıq köynek onun qanını birinci günkünden de artıq qaraltmışdı. Qoca Allahın haram buyurduğu, namazını-orucunu batil eden şeylerden ne qeder nefsini qorumağa çalışsa da, kişilik hissleri onun gözlerini Leylanın etli, ağ baldırlarına sancıb üzü yuxarı - dopdolu döşlerine sarı qaldırmışdı. Üreyinde “Allahın lenetine gelesen” deyib utana-utana özünü yığışdıranda, leneti imanını deşen kor şeytanın, yoxsa Leylanın ünvanına söylediyini özünden başqa kimse bilmedi.
- Evde darıxdım, İsmayıl dayı, - Leyla xırıltılı sesle dillenmişdi, - geldim ki, başım qarışsın.
- Yaxşı eleyibsen, başına dönüm!
Hamıdan elinin üzüldüyü vaxtda qocanın canıyananlıqla birce “başına dönüm”ü besdi ki, Leyla üreyi titreye-titreye hönkürtüyle ağlasın.

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 99 >>