Mülayim tebietli qocanın üz-gözünden yağan kasıblıq, davranışındakı qayğıkeşlik onun gözlerinde çoxdan beri yığılıb qalan kederi damla-damla ovucuna axıtmışdı. İsmayıl tir-tir esen kobud ellerini qızın saçlarında gezdirib (Qocaya sonralar ele gelirdi ki, Leylanın saçlarından eline hopan etir, onun imanına qenim kesilen kor şeytandan başqa bir şey deyildi) teselli verende, onun sakitleşmediyini görüb fağır-fağır bir kenarda dayanmışdı; derdini bilmediyi qonağının üreyini boşaltmasını sebrle gözlemişdi. Leyla başını qaldırıb boğula-boğula:
- Niye mene ele baxırsan, İsmayıl dayı, yazığın gelir? - deyib, cavab gözlemişdi.
Qoca and-aman edirdi: bunu gözlemirdim. Diksinmişdim.
- Senin ne derdin var? - Leylanın altına stul çekib soruşmuşdu.
- Görürsen, hamı menden danışır?
- Xeberim var...
- Her yerde meni gözden salırlar. Heç kim kömek etmir.
Qoca dillenmemişdi. Gözünü qıza zilleyib durmuşdu. İsteyirdi, Leyla sakitleşib soyuq başla her şeyi etraflı danışsın.
- Hamı mene xeyanet etdi. İndi heç kime inana bilmirem, tek qalmışam, tek!!!
Sözünü bitirib ayağa qalxmışdı. Esebi addımlarla özünü bayıra atar-atmaz qoca qızın arxasınca yüyürüb qolundan tutmaq istese de, ürek etmemişdi. Hemin gün İsmayıl kişiye ele gelmişdi ki, qapının cırıltısı kesilen kimi Leylanın dikdaban ayaqqabılarından qopub getdikce uzaqlaşan ses, gecenin yorğun vaxtında Allahın yuxusuna haram qatıb, onu incitmişdi. Bu fikri başından çıxarıb küfr elediyine göre özünü qınamışdı, üreyinin derinliyinden, beyninin uzaq küncünden başlanan tövbe hissi dodağının altında pıçıltıya çevrilib canına rahatlıq getirmişdi. Leyla qaranlıqda itende, zibil dolu yeşiklerde eşelenen küçe itlerinden biri yalquzaq sesile ulayıb qocanın içini ovuc-ovuc şübheyle doldurmuşdu. Yaşına yaraşmayan celdlikle yerinden götürülüb qızın dalınca yüyürende, liftle iki defe aşağı - yuxarı düşüb-çıxmışdı; Leylanın acıqlanmağından qorxub, yer tutmayan ayaqlarını arxasınca sürüye-sürüye daxmasına gelmişdi. Hemin gece müğenni qızın

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 99 >>