uşaq ayaqqabılarını evlerine aparırdı. Seher bir-birinden çelimsiz uşaqların el-ele tutub analarının yanıyca harasa getdiyini görende, üreyim qübar bağladı. Uşaqların nimdaş paltarları, kederli gözlerinde eclaf tebessümle gülümseyen sefalet ve yoxsulluq azmış kimi, işğalın on altıncı ilinde aileye müsibet üz verdi. Gelinin paltar yumaq üçün sobanın üstünde qaynatdığı qazan, herfleri teze-teze öyrenen qız uşağının üstüne dağılmışdı. Aman Allah!!! Ananın dözülmez feryadını eşiden qonşular axışıb eve doluşmuşdular, İsmayıl kişinin üreyi tab getirmeyib ağlamışdı. Ağrıdan boğula-boğula çığıran uşağın qanı çekilen qapqara sifetini görende mene ele gelmişdi ki, tifilin bağrı çatlayıb ortalıqda qalacaq. Evin yuxarı küncünde düşüb qalan burnuyırtıq uşaq ayaqqabıları gözüme sataşmışdı, iliyimecen sarsılmışdım: ele bil nimdaş ayaqqabılar da dil açıb onun halına acımaq isteyirdiler. Tecili yardım özünü yetirib körpeni sakitleşdirenden beşce deqiqe sonra hamı pıçıldaşıb Leylanın geldiyini bir-birine xeber vermişdi. Leyla hekimleri evin bir küncüne çekib, İsmayıl kişini de çağırmışdı, ağlamaqdan gözünün qarası geden ananı birteher toxtatmışdılar. Cemi bir hefte sonra qoca qapımı döyüb (o, çox az-az yanıma gelerdi) sevincek dedi ki, uşağı xestexanadan eve getiribler. Bilmirdim, belke, bu, taleyin Leylaya kiçicik güzeştiydi, amma özümü inandırmışdım ki, onun xeyirxahlığı qonum-qonşunun içindeki ikrahı temize çıxarıb durultmuşdu: nedense, bazarlıqdan qayıdan qocalar dodaqlarının altında donquldanmırdılar; binanın tinindeki internet klubda avaralanan yelbeyin yaşıdlarım “youtube”-dan Leylanın porno görüntülerini tapıb onunla yatmaq heveslerini içlerinde boğmuşdular. Bele-bele şeyler mene qeribe gelse, hetta inanmasam da, doğrudan-doğruya Leylanın bir xal xeyrineydi. Onu sevmeye başlayırdılar...
* * *
11 oktyabr, 2010
İsmayıl kişinin yanından saymazyana keçende Leylanın beyninde ilanlar oynaşırmış: eve tez çatıb... intihar etmek, intihar!!!
...Qara “Toyota” binanın qarşısında

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 99 >>