dayananda, kişinin nagüman danışığını tekrar xatırladıram:
-Yeqin, fikirlidir, seher çıxanda neyise evde qoyub gedib. Heç bele elemezdi.
Lal-dinmez gözünün içine baxıb kelme kesmemişdim. İçindeki nigarançılığı öldüre bilmeyib sözünün ardını getirmişdi:
- Bu gün ona nese olub. Maşını üçün yer ayırmışam, saxlamadı. - Elini heyetin sağ küncündeki bir maşınlıq darısqal yere sarı uzatmışdı.
Leyla maşından düşüb dörd terefe nigarançılıqla göz gezdirende diksinib özünü itirdi. Amma görünür, bele-bele şeylere çoxdan alışıqdı: yalançı tebessümle başımızı külleyib sudan quru çıxmağı bacardı (İsmayıl kişinin bir tebessüme möhtacmış kimi derinden nefes alıb arxayınçılıqla köks ötürdüyünü unutmaq olarmı, olmaz. Avam adam!). Ele bu vaxt gözümden qaçmayan bir hereket Leylanın ehtiyatsızlığı kimi görünse de, eslinde, menim ayıq nezerlerimin açıq-aşkar uğuru idi. Samur derisinden olan şubasının düymelerini bağlayanda yaxasında gizletmek istediyi balaca bükülü nezerimden yayınmadı. Qara mexmer parçadan tikilen el boyda torbanı şubanın yaxasına ilişdirib yere saldı. Dalağım sancdı. Demeli, bu hem de onun heyecandan ellerinin esdiyini gösterirdi. Özünü itirmedi, hiyleger tülkü, ele bil, bele de olmalıydı. Qara mexmer torbanı bu defe cibinde gizletdi. O gün yaddaşımda ilişib qalan bir sehne aylarla gözümün qabağından çekilmedi ki, çekilmedi... Qeribe ve maraqlıdır, Leyla yadıma düşer-düşmez bu hadiseni xatırlayıb gülümseyirem: Elinden saldığı qara mexmer torbanı yerden götürende sinesiaçıq köyneyinden döşlerini açıq-aşkar gördük. Sol eli ile yaxasını bağlamaq istese de, vay-vay, bu defe daha pisiyle üzleşdi: sağ döşü pırtlayıb bayıra çıxdı. Yeniyetme qızlarsayaq heya edib her iki elini sinesine sıxanda, üzüne çöken qızartını bir ay seraser yaddaşımdan sile bilmedim.
Vaxtile heyretamiz işlerile camaatı qıcıqlandırıb iç çekdiren bu cığal, indi bizim baxışlarımızı üz-gözünde hiss edib pertliyini gizletmek üçün özünü tekrar maşına saldı. İsmayıl dayının matı-qutu qurumuşdu,

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 99 >>