Sınayıcı nezerlerimi üzüne zilledim.
- Üstünden altı il keçib. Nece de yadınızda saxlamısınız.
- Bilirsiz, Leyla xanım, siz çox meşhursunuz. Ele günlerim olub, mahnılarınızla nefes almışam, yaşamışam. Sizi indi de sevenler az deyil. Onların xetrine möhkem olmaq lazımdır. Evvelki cesaretinizden eser-elamet qalmayıb.- Eslinde, evvelki heyasızlığınızdan demek daha doğru idi. - Men buna çox üzülürem.
- Niye mene bu qeder can yandırırsız?
- Ona göre ki, başını eşq havasından itiren yeniyetmeliyimin neğmeler qoşan efsanesi olmusunuz. - Pah!!!
Xoşallandı. Güldü. Şirin-şirin. Bilirdim, bu şirinlik onun içinden tam çekilmeyen insan heyasının bir çimdik qederiydi. Demeli, bu qocaman leçeri xilas etmek üçün o qeder de gecikmemişdim.
- Qeribe oğlansan... - Ela, demeli, ortadakı quru resmiyyetçiliyi götürmek isteyir - Sen ne işle meşğulsan?
- Jurnalistem.
-Hmm... - Gözleri yol çekdi - Menim bu hala düşmeyimde jurnalistlerin de emeyi böyükdür - istehza ile güldü.
- Xeberim var. Amma men sene kömek edecem.
- Nece?
- Bir yazı yazıb senin müdafiene qalxacam.
- Yox, lazım deyil, özünü zerbe altına verme.
- Ne zerbe? Nigaran qalma, çetin günlerinde yeniyetmeliyimin efsanesine dayaq olmaq borcumdur.
- Menim veziyyetim çox pisdir, Receb. Dedim, axı, senin bilmediyin çox şeyler var.
- Axı, bir az evvel İsmayıl dayıya dedin ki, her şey eladır?
Dinmedi.
- Şekillerimi getirseydin, ne gözel olardı!..
- Sabah mütleq getirecem.
- Sabah men olmayacam... - Özünü ele verdi - bu eve bir de iki aydan sonra qayıdacam. - Axxx, Leyla, tülkülüyünden qalmırsan!
- Bu qeder gec?
- Belke heç gelmedim. Sağlıqla qal!
- Ele bilirdim, meni özünüzle aparıb, çaya qonaq edeceksiniz.
- Başqa vaxt! - ciddi edayla dillendi. İçime dehşetli bir narahatlıq çökdü. Bir-iki addım atıb ayaq saxladı. Onun dikdaban ayaqqabılarının taqqıltısı üreyimin döyüntüsüne qarışdı.
- Menim haqqımda nese yazmağı yadından çıxar. Başına iş açma, yazıqsan!
Oktyabrın Yasamala qenim kesilen başıpozuq

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 99 >>