küleyi binaların damındakı çanaq anntenalarını, elektrik meftillerini silkeleyib ecaib bir sesle üstüme şığıyırdı. İçime dolan uğursuzluq ağrısını canımdan çıxarmaq üçün başımı semaya qaldırdım. Göy üzünün bet-benizi qaralmışdı, adama ele gelirdi, axıb geden sergerdan buludlar sap-sap selleme yağışı uzaq-uzaq ellere aparırdılar. Yuxarı mertebelerdeki artırma ve pencerelerden boylanıb qulağını şekleyen adamlar bir gözü ile Leylanı ötürür, ikincisini menim üstümde esdirirdiler. Hansısa temizkar qadının üzbeüz beşmertebedeki paltar ipinden asdığı dümağ döşekağı, menim adımdan qaldırılan ağ bayraq idi: özünü güdaza verme, qezetçi babasan, işinle meşğul ol!!!
Yumruğumu sıxdım. Allah dadıma çatar, Leylanın üzüne meyit qaralığı getiren şekildeki ağbeniz Mehrabın kimliyini de öyrenerem. “Size sürprizim var” deyib, ayağını yere mıxladanda, üreyimden keçen “yaşasın yalan!” nidasının şekillere o qeder de dexli yox idi. 2003-cü ilin oktyabr hadiselerinden sonra redaksiyalara teze-teze ayaq açmağım münasibetile sesi ekranlardan, şekli qezet sehifelerinden düşmeyen qalınqaş redaktordan bir tapşırıq almışdım: “dilençilerin narıncı inqilab sevgisi” mövzusunda araşdırma yazısı yazmaq. “Jurnalistika fakültesinin elaçısıyam” ötkeminden doğan ince yumorla bu adama hiss etdirmişdim ki, meni şeyine sarıma! Yevlaxdan canını götürüb qaçan sırtıq qaraçı qızlar, elil arabasından dizini sallayan şikestler, kimsesiz qocalar inqilabın, özü de sade yox, zeferan rengli inqilabın nemene olduğunu hardan bilir? Menimle apardığı uzun terbiyevi söhbetden sonra başımı piyleyib yazını boynuma qoymuşdu. Çoxdan görüşmesek de, o menim xatirimde nikbinliyini qoruyan birisi kimi qalıb.
O vaxtlar binaların zirzemisinde teze-teze peyda olan internet klubların birine düşüb, dilençilik haqqında maraqlı faktlar axtaranda Leylanın şekilleri qabağıma çıxmışdı. Bağça, mekteb, telebelik illerinde çekdirdikleriydi. Anası ile birce şekli vardı: gün düşdüyünden gözünü qıyıb fotoqrafın üzüne gülümsemişdi. Anası

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 99 >>