dükanın tininde siqaret fısqırdanda meni Leyla ile xosunlaşan görmüşdü?! Qaynar suda üreyi bişen tifili ölümün cenginden qurtarmaqla deyil ki, adamların içinde birce çimdik de olsa nagümanlıq qala bilerdi.
Blokun üstündeki elektrik lampasının üstünde qaranquş yuvası vardı. Lampa hörümçek torunda it-bat olmuş, közeren işıqda pillekenler gücle seçilirdi. Hansısa yelbeyin gede metbexi elek-velek eden it küçüyü boyda siçovulun başını ezib quyruğundan pilleken sürahisine asmışdı. Alışqan istisinde eriyib eybecer hala düşen düymeni hikkeyle sıxmağım işe yaramadı: lift işlemirdi. Çar-naçar pillekene üz tutdum. Bir pille... iki-iki... üç-üç... Nefesim tıncıxdı... Tengnefeslik sineme düşmeyen siqaret kimi meni öskürtdü; sesimden vahimelendim. Beşinci mertebe zülmet idi. Telefonumu çıxarıb işığını... Diksindim... O ne sesdi ele? Gülle... gülle sesi...
- Leylaaaaa...! - Bağırmaq istedim, bacarmadım.- ııııııı...uuuıııııı - Gücüm kesik-kesik inildemeye çatdı. Ola bilmez, ola bilmez... O özünü öldürmemeliydi. Ayaqlarımın taqetinin çekilmeyile dizlerim büküldü. Yanımı yere qoyub ellerimle başımı tutdum; beynim uğuldayırdı. İndi qonşulardan kimse qapını açıb meni bu halda görseydi ne deyecekdim? Deyecekdim havam çatmadı?! Ürekkeçmem var? Belke, heç güllenin sesini eşiden olmamışdı?! Belke, qonşular ailelikce şam süfresine oturub türk teleserialına baxa-baxa nese tıxışdırırdılar; başları hansısa ismetli kend qızının erini elinden alan fahişenin emellerine qarışmışdı?! Belke, gülle açılan anda evin ağzıyava, yüngülağıl kişisi elini-elinde şappıldadıb qızın erine oğraş, binamus, şerefsiz demişdi; arvadı da kişinin üstüne tepinmişdi ki, sesin özüne xoş gelmesin, camaatdan ayıbdır! Belece Leylanın gicgahında qopan gurultunu heç kes eşitmemişdi, belke. Belke... Belke... ne belke!!! Cehennem olsun bu belkeler! İndi hamı üstüme tökülüşecek. Leylanın qana bulaşan boyun-boğazı, hedeqesinden çıxıb berelen gözleri... Polise, mehkemeye ayaq döymek, ifade vermek, mesuliyyet xofu... İlahi,

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 99 >>