İlahi... Men ne edecem, ne? Niye burda oturmuşam, axı? Güc tapıb yuxarı qalxmaq lazımdır! Qalxıb ne edecem? Özünün öldüren adam qapını açıq qoyar?! Baş barmaq yoğunluğundakı demir cefteni keçirib, hele üstelik açarla da kilidleyib yeqin...
Qapı desteyinin... taqqıltısı eşidildi. Yağsız nermedanların etürpeden cırıltısının dalınca pillekenlerin işıqlanması çox çekmedi. Bu birinci qonşu... - İldırım süretile beynimden keçirdim. - İndi ikinci, üçüncü... Yoo-x, yo...x!!! Qo-qonşu deyil. Soldakı qapıdır. Leylanın nişan verdiyi... İçeriden düşen gur işıq, qapının kandarında dayanan adamın kölgesini üzbeüzdeki divarboyunca yaydı...

Maestronun gözlenilmez gelişi
Qadın ne olan şeydir - bunu bir Allah bilir,
mense, şükürler olsun, onları yaxşı tanıyıram.
F.M.Dostoyevski, “Karamazov
qardaşları” romanından
Gilenar rengli “Asel” elektrik sobasını görer-görmez alt dodağımı dişledim. Qaşlarımı çatıb şübheli baxışlarımı üzüne zilleyende ödü içinde partladı: canına yayılan zeher, rengini gömgöy göyertdi. Sobanın qulpunu (el izleri vardı), ayaqlarını, spiralları tek-tek işletmek üçün üstüne “on-off” yazılan düymeleri toz basmışdı; demir barmaqlığın üstünü telesik silse de, qıraq-bucağında hörümçek toru görünürdü. Leylanın heyatı da eynen bu sobanın veziyyetindeydi: sehvleri ucbatından adına, taleyine düşen lekeleri aparmağa gücü çatmırdı; bapbalaca xalın altında daha eybecer, çirkin yara qaşınırdı.
İkice deqiqe evvel temirsiz, divar kağızlarının qopub töküldüyü eve girende kesif tütün ve rütubet qoxusundan çimçeşmişdim. Hamamdan götürdüyü ev başmağını ayağıma atıb içindeki nigaranlığı arıtlaya-arıtlaya gülümsemeyi meni axmaq yerine qoymağı demekdi. Gözleri bağlı qapı kimi sirli, müemmalıydı.
- Ev soyuq idi, istedim ... - dilini sürüdü - narahat olma, onsuz da bura qayıtmayacam.
Dayaz ağlıyla qurduğu keleyin naşılığını qanı çekilen bet-benizinden savayı, esen elleri de gösterirdi. Guya sobanı cereyana qoşanda naqillerdeki qısaqapanma elektrik qutusunda partlayış

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 99 >>