günahın da var. Vaxtile ağılsızlıq etmisen, ehtiyatsız hereketlerin olub, amma...
- Bunu men demek isteyirdim... Lazım deyil, yazı yazmaq fikrini birdefelik başından çıxar. Seni xeberdar etdim, axı, özünü zerbe altına verme. Bilirsen, Receb, menim faciemin kökü çox derindi, uzaqlara gedib çıxır. Yeqin, tezlikle axırım olacaq... Ona göre özünü güdaza verme.
- Nece edim ki, hamıdan üreyinin qırılan vaxtında mene inanasan. Bilesen, dar gününde güvenmeye, kürek söykemeye bir adamın var. Qeherlendi. Gözleri yaşarsa da, özünü toxtaq tutmağı bacardı.
- Narahatam, içimde boşluq var. Heç vaxt bu qeder kömeksiz olmamışam. Üreyime damıb ki, nese olacaq. - Ağ, isti ellerini nevazişle üz-gözümde gezdirdi, saçlarımı qarışdırdı. Qollarını boynuma dolayıb gözünü yumdu.
- İşığı söndür, öp meni. Öp... Xoşuma gelirsen, inanmaq isteyirem sene!
Qaranlıqda dodaqlarımız yeniden bir-birine sıxıldı. Dilinin isti-ilıq heraretini, nefesinin qaynarlığını canıma, qanıma çekdikce ehtirasın şirin neşesi başımı dumanlandırırdı. Bu duyğunu saatlarla, günlerle yaşamaq, bedenimin bütün ezalarına yayılan hezzin evezedilmez tamını hiss etmek ne qeder xoş idise, Leylanın canında gizlenen sirlere işıq tutmaq daha vacibdi. Barmaqlarımı daraq edib saçlarında gezdirdim, bedenini gücüm çatan qeder özüme sıxıb qulağına gözel sözler pıçıldadım. Qapı döyülmeseydi, onu danışdırmaq üçün beynimde saf-çürük etdiyim sözleri dilimin ucuna getirib 15 deqiqeye her şeyi öyrene bilerdim. Qapı döyeni lenete gelsin! Hansı axmaq idi, ne isteyirdi göresen? Üreyime damdı ki, gelen nabeled adamdır, özü de elindeki qepikdimi, yoxsa maşın açarıydımı bilmirem, yaman hirsle qapıya döyecleyirdi. Leylanın diksinmeyini, tez-tez udqunub ora-bura döyükmeyini de bunu üstüne gelsek, deyesen, yersiz qonağın getirdiyi xoşagelmez xeberi hezm etmek asan olmayacaqdı.
Güzgünün qarşısında düşüb qalan göyümtraq xalatı çiynine saldım.
- Kim ola biler? - Nigaran baxışlarımı üzüne zilleyib pıçıldadım. Onun canına yayılan qorxuya men de

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 99 >>