olacaqdı.
- Bilmirem, menden ötrü niye bu qeder narahatsan. Gizlendiyime göre öz-özümden utandım. O alçağın payını vermek lazım idi. - Şeşelendim.
- Menim bu güne düşmeyimin günahkarı Vüqardı. Vaxtı çatanda özü her şeyi başa düşecek. Ne ise, Receb, men gedirem. - Çiynine qara plaş atdı.
Nigaran hissler yeniden içimde alovlandı. Bir göz qırpımında telefonu sebetden götürdüm. Tapança nece olsun? Gece yarı qayıdıb özünü öldüre bilerdi. Giriş qapısının kilidine asılan topa açarlara gözüm sataşanda üreyim uçundu. Belke, evin açarının ikinci tayı da bu topanın içindeydi? Bextim onda getirdi ki, Leyla tualete girdi ve sifondan axan suyun şırıltısı eşidiler-eşidilmez açarları ehmalca saf-çürük etdim. Zennimde yanılmamışdım. Ehtiyat açarı çıxarıb ovcumun içinde gizledim. Evden çıxanda duyuq düşeceyinden quşqulansam da, bele veziyyetde onun barmağını kesseydiler, xeber tutmazdı.
Havasat evvelki deyildi, külek sengiyib ağacların yaxasını rahat buraxmışdı, cırıq-cındır sellofan torbalar ortalıqda sefeh-sefeh veyllenmirdiler. İsmayıl dayının kibrit qutusu boyda daxmasını uzaqdan tepegöze oxşatdım: ten ortadakı bacadan solğun işıq süzülürdü. İçeride kölge oynadısa, demeli, kişi namaz üstünden Allah dergahına alqış gönderir. Sesini içine çekib yanımda kölge kimi sürünen Leylanın sinedolusu nefes çekmeyi içindeki iman işartısının ölezimesinden yana nigarançılıq idi, bilirdim. Göyde des-deyirmi ay, uzaqlarda adda-budda ulduzlar vardı. Közerirdiler. Leyla elini üzüne aparıb salavat çekende teeccüblendiyimi hiss etdi.
- Nenem Ay görende hemişe bele ederdi. - Pıçıldadı.
Dinmedim.
- Kaş uşaqlığımdakı kimi baxa bileydim Aya. Qayğısızdım, sevinirdim... Üreyim arzuyla dolub daşırdı.
Susdum. Aydan-ulduzdan duyğulanmağıma baxmayın, ele bil, içime ilan soxulmuşdu, nigaranlıqdan üzülürdüm. Leylanın hara, kimin yanına, neye göre getdiyini öyrene bilmemeyim canımı ağrıdırdı. Pillekenleri düşende iki defe xeber aldım, ağzına su aldı. Cehenneme desin!!!
Barmaqlarının ucunu öpüb mene

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 99 >>