el eledi. “Toyota” binanın heyetinden uzaqlaşanda İsmayıl dayı hele namazı bitirmemişdi: kölgesi divar boyunca secde edirdi. Kişini narahat etmek neyime lazımdı?! Ayaqlarımı arxamca sürüyüb ağır-ağır eve sarı getdim. Perişandım, küskündüm, yorğundum, ölgündüm..!!! Şenüzlü Esmerimden yana deli kimi darıxdım.
...Otağım, gözel otağım... Ten ortada dayanıb, ellerim cibimde, gözümü tavana zilledim. Leylanı düşündüm, Maestronun siması gözümden, vehşi bağırtısı qulaqlarımdan çekilmirdi. Telefonun yaddaşındakı görüntüye tekrar-tekrar baxdım. Men indi burda yox, Leylanın evinde olmalı, her yanı elek-velek edib artırmanın qapısından asılan qıfılın açarın tapmalıydım. Bir deqiqe, bir deqiqe!!! (Derinden nefes aldım) Bu saat üreyim sudan çıxmış balıq kimi çırpınır, yaman heyecanlıyam. Adam da qorxanda sancıdan bağırsaqları doğranarmış. Size zarafat gelmesin, bu yaşımacan qonşu bağından alma oğurlamamışam. Leyla evde olanda üreklenib axtarış aparmağıma baxmayın, ora tek soxulmağa cüretim çatmır. İgidlik, merdlik, deyanet kimi gelişigözel sözlere alude olub ehtiyatı elden vermek ağılsızlıq olardı. Bunun üçün aşağıdakı şertlere emel etmek mütleqdi:
1) Eynimdeki cins şalvarı qarasıyla deyişmek.
2) Qızartdaq köynek qeti yaramır, başqa geyinecek lazımdı. Niyesi-filanı
yoxdur, genden çağırır, vessalam.
3) Keçen qışdan hansısa cehenneme düşen idman papağını tapıb başıma
keçirsem, ela olar.
4) Eve girende işığı yandırmaq ağılsızlıqdı. Qonum-qonşu şübhelene
biler. Yaxınlıqdakı xırdavat mağazasından fanar almaq;
5) Tapançanı götürenden sonra mexmer torbanın içine nese qoymalıydım
ki, işdi-şayet, amanatı elüstü yoxlamaq isteseydi, yerinde olduğundan
arxayın olsun. Daha doğrusu, nese yox, ele tapança lazım olacaqdı:
oyuncaq. (Metal qarışığı olmalıydı)
Leylaya bel bağlamaq olmazdı, bir de gördün xebersiz-etersiz geldi, qapını bağlayıb tapançanı sıxdı gicgahına... Ona göre vaxtın saniyebesaniye qedrini bilmek lazımdı. 1-ci, 2-ci, 3-cü bendlerdeki şertlerin hamısını

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 99 >>