yazılanları tapmaqda mene kömek edersiniz?
Qız etiraz etmedi. İş yoldaşlarından birine zeng vurub onu bir saatlıq evezlemeyi xahiş etdi.
Ona teşekkür etdim. Fereh dolu baxışlarla gülümseyib, oxucu biletimi özüme qaytarmaq üçün arakesmenin arxasına keçdi. Men divarboyu düzülen şekillere tamaşa edende, o, nömreni qeyd defterine yazıb vezifesini yerine yetirirdi. Bileti mene sarı uzadıb sirli, bir az da nagüman baxışlarını üzüme zilledi. (Men lap sonralar bilecekdim ki, bu nigaran gözlerin açması nedir...)
- Az da olsa kömeyim deydise, bundan çox memnunam.
- Adınızı bilmedim. (Yeni tanış olduğum adamlardan ayrılarken adını soruşmaq verdişi nedirse, çox pisdi; bunu tergitmek emellice müşküle dönüb)
- Humay.
Yahu!!! Gözlerim doldu. Hem de sevindim, yaman sevindim. Sinemde isti-ilıq duyğular oyandı. Mekteb illerim, rayonumuz, ilk sevgim, heyecan, yuxusuz geceler, itimizi yanıma salıb zemi yerlerinde başı sevdalı gezmeyim, illerin arxasında qalan elaçı sevgilim kino lenti kimi gözümün qabağından keçdi.
- Mekteb vaxtı sevdiyim qızın adı Humay olub. İndi iki uşağı var.
- Maraqlıdır, belke, bir az danışasınız.
- Elbette, danışmaq olar. Amma bilirsiniz, bu ... belke, yaxşı çıxmaz, ya da, ne bilim, bilmirem...
Güldü.
- Kitabxanaçı xanımların hamısı gözeldir. - Meseleye dexli yox idi. Söhbet uzansaydı kövrele bilerdim. - Senin timsalında her birinin elinden öpürem, - dedim.
Xoşallandı. Bebeklerine qonan ovuc-ovuc sevincden bir çimdik pay götürüb, görüşmek ümidile ayrıldım.
* * *
Eve çatar-çatmaz bir fincan kofe içib beynimde dolaşan qarışıq düşünceleri durultmağa çalışdım. Hardan başlamalıydım? Nece yazmalıydım? İndiyecen yüzlerle yazı qaralamışdım: siyaset, iqtisadiyyat, sosial heyat, hetta idman mövzusunda araşdırmalar çap etdirmişdim. (Bu, ortabab jurnalistlerin tale yazısıdır) Bezi dostlarım zarafatla meni “herşeyşünas” çağırırdı. İndi niye bu qeder heyecanlıydım? Qollarımı çırmayıb işe girişdim. Qezete göz gezdiren oxucunun baxışları birinci cümleden

<< 1 ... 55 56 [57] 58 59 ... 99 >>