ta axrıncıyadek setirlerin arasında oynamalı, herden qıcıqlanıb qaş düyünletmeli, damarına yatan fikir olanda başını yelledib köks ötürmeli idi. Meselen, bele: “O, Azerbaycan şou-biznesindeki qadınların yalançı exlaq ve terbiye maskasını yırtanda keçmişini ve bu gününü düşünmemişdise, demeli, indiki faciesini yaşamaq bu Davudnefes qızın “halal” haqqıdır”.
Hiss edirdim, sinem doludur, kompüterimin köhneliyini, klaviaturanın nasazlığını eynime almayıb vecdle yazıya girişmişdim. Kitabxanadan getirdiyim materiallardan götürdüyüm sitatları jurnalın tarixine, sehifesinecen gösterir, indi Leylanın üzüne duran adamların riyakarlığını qatı boyalarla, pafoslu cümlelerle yazırdım. Mene ele gelirdi, bütün gücümü, irademi, enerjimi serf etdiyim bu yazıdan sonra heyatımda bir dönüş olmalıydı. Özü axtarıb meni tapmalı, kövrelib qürur hissiyle teşekkürünü bildirmeliydi. Men de bu eledüşmez fürseti qaçırmayıb bir-iki lirik-sentimental sözden sonra elini öpmeli, köksüme sıxıb üreyinde gezdirdiyi, heç kimle bölüşmediyi hisslerini bitde-bitde ovcuma qoydurmalıydım. Çetine düşende deli kimi otağımın emulsiyalı divarlarını, alçaq tavanını kömeye çağırırdım. Bir dam altında yaşamaqdan teselli tapdığım Selma Hayekin şekline göz vurub, yeniden işe girişirdim. Hetta arada vaxt tapıb İsmayıl dayıya da baş çekdim. Elimi cibime dürtüb astagel addımlarla daxmasına yaxınlaşıb kef-hal tutdum. Gözüme birteher deydi. Kişi ele bil qosqoca mağara adamıydı. Ya menim başıma hava gelmişdi, bilmedim. Mızıldana-mızıldana el altdan Leyla haqqında soruşdum. Kal baxışlarını üzüme zilledi ki, teze xeber-eter yoxdur. Daş stekana süzdüyü pürrengi çayı ucuz “mumu” konfetiyle içeri ötürüb, ustufca ekildim.
Bakının “Çudo Peçka”larında çay süzen etizeher, hikkeli qızlara benzetdiyim payız havasının üzü axşama doğru bir az da döndü. Ağaclar esib-coşub bir-birinin üstüne dartınırdılar. Orta mektebde oxuyanda sinif yoldaşımın xatire defterine yazmışdım ki, oktyabr nostalji hissler ayıdır. Adamın sinesinde qerib,

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 99 >>