kafesinde gödenini araqla dolduran bu içiboş avaraları bufetçi ile yaxalaşan görmeyen adama neşriyyatın kirli divarları, divarısidikli tualeti qenim olsun!!!
Axx, lift yene işlemir! Lenete gelmiş qoca qurğu!!! Pillekenleri iki-iki qalxıb növbetçi redaktorla foyede qarşılaşdım. Fikirli-fikirli siqaret tüstüledirdi. Üzünde ilan görmüş qadın qorxusu vardı.
- Ne meseledir?
- Bizimki bitdi!
- Başa düşmedim. Nece, yeni, bitdi?
- Senin yazın axırımıza çıxdı.
- Açıq danış. - Üstüne çemkirdim.
- Çingiz müellim seni gözleyir. Keç, keç içeri!
Nebi müellim meni görüb evvelce baxışlarını yayındırmağa çalışsa da, deyesen, vicdanı yol vermedi. Başını teessüfle yelleyib birce “möhkem ol” deye bildi.
Baş redaktorun esebi sesi eşidildi. Katibesi yerinde yox idi, yeqin onun üstüne xoruzlanırdı. Qapının ağzında dayanıb nefesimi derdim. Ürekli olmalıydım. Sakit, temkinli, medeni davranacaqdım. Sesini başına atıb ağzı köpüklene-köpüklene danışmaq bu saqqallı nacinsin anadangelme qanacaqsızlığıdır.
Qapını açıb salam verdim. İçeri keçmek üçün devet gözleyirdim ki, çenesini üstüme uzatdı:
- Ee, sene göre biz qezeti bağlamalıyıq? - Gözleri qan çanağı kimiydi. Kobud sesi ördek qaqqıltısını xatırladırdı.
- Men yazımın her cümlesine cavabdehem, Çingiz müellim. - Sakit-sakit cavab verdim.
- Cümle qurmağı dünen öyrenmisen, indi mene mollalıq edirsen?
- Mollalığı mescidde edirler, redaksiyada yox. Yazımla bağlı ne problem var, deyin, men de bilim.
- Sen o qehbenin vekilisen? - Rengi qapqara qaraldı. Görünür, qabağımdan yememeyim qüruruna toxunmuşdu.
- Vekil deyilem, ...
- Ele bil, dünen kendden qaloşda çıxan kal gedesen. Bilmirsen, veziyyet ne yerdedir? Amma sende günah yoxdur. - Üstüme barmaq esdirdi. - Yazını özbaşına sehifeye qoyduğuna göre o alçağın anasını ağladacam! - Siqaret yandırdı.
- Çingiz müellim, yazını men yazmışam. Xahiş edirem, növbetçini incitmeyin. İkincisi de, kimdense qorxu-hürkünüz varsa deyin, biz de işimizi bilek. Toxunulmaz adamlar kimlerdi,

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 99 >>