kederlidir, xatırlayanda tez-tez qeherlenirem, ovqatım telx olur. Bes, nece: uşaqlıqda velosiped üzüne hesret qalmışam, herden toyuq hinine çekilib ağlamağım da olub. Son zenglerde indi iyirmice qepik olan dondurmanı bacımla yarı bölmüşem. Hele atamın yırtıq tuflilerini yamatdırıb utana-utana mektebe gedende, qız sevdiyime göre özümü söymeyimi demirem. Menim “Sünbül” peçenyesini axıracan yemeye tamarzı qaldığım 90-cı illerde Esmerin atası şokoladlı vaflileri qutu-qutu eve daşıyıb. Zalım kasıbçılıq üzünden doğum günlerim bir hefte sonra yada düşüb ve hamının üzünde yalançı teessüf, guya qemlenibler. Siz Allah, bele kedergetiren şeyleri üreyinize salmayın, eslinde, zarafatdan xoşlanan adamam. Keçen ilin qarlı fevral gününde sevgilimin danışdığı ehvalata qulaq vermek en yaxşısıdır: “Birinci sinifde oxuyurdum. Ad günümde qohumlarımız bize yığışmışdılar. Emim qızıl sırğa, xalam boyunbağı, dayılarım gelincikler, pal-paltar, ayı balaları almışdı. Yemekden sonra atamgil çay içe-içe nerd oynayır, arvadlar bir otağa çekilib qeybet qırırdılar. Axşam anam üstümü basdırıb üzümden öpende dedim ne ola, yuxudan duram ki, heyetimizdeki gilas ağacında sapsarı mandarinler bitib. Seher ne görsem yaxşıdır: gilas ağacı başdan başa sapsarıdır. İnanırsan? Atam sübh tezden bazara yollanıb. Anam bir torba mandarini iyne-sapla gilas ağacına tikib ki, uşağın arzusu gözünde qalmasın”. Bele-bele işler…
Yorğan-döşeyin içinde it-bat olan telefonu bir teher tapıb, sesini saatlarla dinlemekden, xeyal qurmaqdan usanmadığım Leylanın oynaq mahnısını içime çekdim. Diş çıxaran körpelerden xestehal qocalaracan hamıya özünü tanıdan bu cığal, iridöş müğenni qız, axır vaxtlar çox adamın başına derd olmuşdu: yeri geldi-gelmedi her kesin esebleri ile oynamağın öhdesinden ela gelirdi. Sonra nece oldusa, onun özünü künce sıxışdırdılar. Ne ki rusvayçı söz-sov vardı, hamısından birbebir adı keçdi, adamların eli üzünde qaldı; hessas adamlar heyretini udmaq üçün içine çekmeye bir udum hava tapmadılar.

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 99 >>