getirek. Böyük bacım diribaş çıxdı. Qonşularındakı qarımış qızın elinden tutub evimize getirdi: atama heyan olsun. O çağdan neçe il keçib, amma men qulluğumu keniz kimi tutan bu zavallı ve bedbaxt Allah bendesine birce xoş söz deye bilmemişem; adını çağıranda sesimde hemişe bir hikke, kin-küduret olub: Selminaazzzz!!!
Esmerin toxuduğu köyneyi geyib güzgünün qabağına keçdim. Elaydı, vallah, lap eşşeye palan yaraşan kimi. Qolları, çiyinleri, eteyi... ele bil eynime biçilmişdi. Köynek var adamı cüllüte oxşadır, bu elesinden deyildi; sinemin, çiyinlerimin ezeleleri genden çağırırdı. Saçıma daraq çekib şeşelendim: yox, göz deymesin, pis deyilem, boy-buxun, yar-yaraşıq mende; özüm de ölkenin adlı-sanlı, meşhur müğennisiyle sevişmeye iddialı... Ve comerdteki boynuma almaqdan çekinmirem, beynimi meşğul eden tek fikir buydu: gören, kişi kimi Leylanın qelbine xoş geldiyimden menimle yatağa girmeye razılıq verdi, yoxsa elacsızlıqdan?!
Nigaranlıq kürküme bire salmışdı. Otaqda ne qeder ora-bura getmek, siqaret tüstületmek olar?! Birbaş Leylanın evine yollanıb qapını döyecem ki, bağışla, sebrimi basa bilmedim. Evden çıxmaq isteyende üzbeüzdeki binanın tinine berkidilen projektorun gur işığında daxmama sarı gelen qaraltını gözüm aldı. Kölgesini qabağına qatıb yeyin addımlarla irelileyirdi. Gözüm meni aldatmırdısa, elinde telefon vardı, nese qurcalanırdı. Üreyime damdı: belke Leyla ola?! İsmayıl dayıya demişdi meni axtarmasın, özüm zeng vuracam. Amma çetin ağlım kesir ki, zengsiz-filansız durub yanıma gele. Çıraq yanan vaxt olsa da, çöl-bayırdan el-ayaq tam kesilmemişdi, işden gec çıxan, yolda yubananlar acqarına şam yemeyine telesirdiler. Bu çağda tek başına yolun ağına düşüb gelerdimi, yeni?!
Telefonuma sms geldi. Oxudum. Dehşet. İçimi çeke-çeke qalmışdım. “Men sene demişdim, axı, indi heç kime güvenmek olmur. Riyakarlıq etmeyin kime lazımıydı? Siqareti halal edirem, amma mesele bunda deyil. Ne ise... ”. Bir göz qırpımında beynimden min cür fikir keçdi. Lenete gelesen, bu

<< 1 ... 72 73 [74] 75 76 ... 99 >>