Leylanı görende ayaqlarından yere mıxlanıb qalalar.
Bu çılğın, ağılsız hereketimden peşman olub bilmirdim ne edem. Qorxudan üreyim şiddetle döyünürdü, ele bil bu deqiqe sinemi parçalayıb ayağımın altına düşecekdi. Üzr istemek, yalvarmaq bahasına olsa da, şirin dilime salıb Leylanı sakitleşdirmeliydim. Çare yoxdu, en alçaldıcı sözlerle qabırğalarımı yağlasa da, dözmeliydim. Qolundan tutub yerden qaldırmaq isteyende elimi hikkeyle geri iteledi.
- Alçaq, sen heddini aşdın, it kimi peşman eleyecem seni, darıxma. Bu deqiqe polise gedirem. - Ayağa qalxıb qapıya sarı meyllendi. - Men onsuz da her şeyden bezmişem. Seni de biabır ederem, ağlın başına geler, oğraş!
Elini qapının desteyine atmaq isteyende onu arxadan qucaqladım. Saçlarından gözel etir qoxusu gelirdi. Bedeninin isti-ilıq herareti hisslerimi qıcıqlandırdı.
- Elini çek eclaf, elini çeeekkk!!! - Bağırtısından üşendim.
- Elini çek, çek, çek, çeeekkk!!!
Qorxdum qezebden ağlını itire. Sudan çıxmış balıq kimi qollarımın arasında çırpınır, dodağının altında meni söyüb, tehqir edirdi. Exlaqsızlığın, terbiyesiz heyat terzinin saatbasaat canına hopduğu bu söyüşlerden gün kimi aydın görünürdü. Arada vaxt tapıb ikinci defe lomba ile üzüme tüpürdü de. Küçelerde, bazar piştaxtaları üstünde böyümüş tüfeyli uşaqların gündelik xırd elediyi en qatı, alçaldıcı söyüşleri birteher içime ötürüb dözürdüm. Deyesen, qollarımın arasından çıxa bilmeyeceyini yeqin edib sakitleşdi. Sevindim. Üreyi şiddetle çırpınır, kesik-kesik nefes alırdı. Qollarımın boşaldığını hiss edende gücünü topladı. Dartınıb elimden çıxan kimi stolun üstündeki stekana el apardı. Elinin yuxarı qalxması ile başımdan dözülmez ağrı qopdu. Tökme şüşeden olan çapma stekandı. Gözüm qaranlıq çaldı, hiss etdim ki, dizlerimin taqeti çekilir, huşdan getmeyin bir addımlığındaydım. İşıqlı daxma gözümde zülmete döndü. Gücüm pencereni zerble itelemeye çatdı. Soyuq hava üz-gözüme deydikce ağlım özüme qayıtdı. Bu qancıq, deve kimi kinliymiş, heyasızlığından el çekmeyib

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 99 >>