nedendir, içime dehşetli utanc hissi doldu. Udqunub hisslerimi birteher boğdum, maestro Vüqarın taxtın üstündeki şeklini elime alıb diqqetle baxdım, baxdım, baxdım... Leylanı döyende telefona çekdiyim videonun yerinde olub-olmadığını yoxladım. Derinden köks ötürüb şekili özünden güllü yorğan-döşeyin üstüne atanda xatırladım ki, bir neçe il qabaq Vüqarla Leylanın sevgili olmaları haqqında şayieler gezmeye başladı, az sonra efirden özleri buna gizlice eyham vursalar da, her çekilişde bir behaneyle sadece dost olduqlarını döne-döne sübut etmek isteyirdiler. Hetta Leylanın anası “Ulduzlar” verilişine telefonla demişdi ki, Vüqarı qızının sevgilisi kimi yox, öz doğmaca oğlu gözünde görür. Demeli, şekilde qayğılı, kederli gözlerini uzaqlara zillemiş qadın da yaşının ixtiyar vaxtında yalan danışırmış. Bes Leylanın sol döşünün üstündeki adı kimin ayağına yazaq? Gözüme inanım, yoxsa efirden evlere axan yalan xeberlere?
- Leyla, indiyecen Vüqarın neçe mahnısını oxumusan?
- Üç.
- Hansılar?
- “Yalan”, “Unuda bilmirem”, “Qaranlıq”.
- Tanışlığınız ne vaxtdan başlayıb?
- Mağazada işleyenden.
- Sen mağazada da işlemisen?
- İl yarım. İçki şöbesinde. Hansı içkinin desen tamını bilirem. Şotland viskisi, İsveç konyakı, ingilis rakısı, rus arağı, gürcü çaxırı... En yaxşıları stolumun üstünden eskik olmayıb.
- Vüqarla içirdin?
- Niye sebirsizlik edirsen? - Sesini qaldırdı. Hiss etdim ki, yalançı esebilik deyil, qezeblendiyi sesinin tonundan bilinirdi.
- Yaxşı-yaxşı, başa düşdüm. Bes, bu ev, uşaq oyuncaqları kimindi?
- Receeeb, - erkle, hikkeyle çemkirdi. - Biz mehkemedeyik? Sebrin olsun, darıxma!
- Ne vaxta qeder?
- Biz evde şert kesdik, axı! Mene vaxt ver!
Dinmedim. Bu narazı düşdüyümü gösterirdi. Vecine almadı.
Sorğu-sualdansa - Lifçiyinin buskaterini berkitdi. Yandan döşlerinin ucu göründü. Bele veziyyetde canavara dönmeyib, neyneyesen? - Bir anekdot danış kefimiz açılsın.
- Anekdot, anekdot... - Fikirleşdim. - İki şair olur, möhkem dost imişler. Biri o

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 99 >>